Hálfvitalegur listi.

Mér dettur ekki annað betra í hug en að þetta er mjög hálfvitalegur listi sem þetta tímarit hefur tekið saman. Ég er ekki að tala um að það séu tómir hálfvitar á listanum, en greinilega eru það ekki menn með fullu viti sem telja þennan hóp vera mestu hugsuði ársins. Þessi listi er hálfullur af fólki sem enginn hefur nokkru sinni heyrt um og litlu sem engu skiptir fyrir gang heimsmálanna.

Á þennan lista vantar svo allaveg tvo áhrifamestu menn ársins. Það eru Hu Jintao forseti Kína og valdamesti maður heims og Julian Assange, forsvarsmaður WikiLeaks sem er sá maður sem opnað hefur almenningi nýja sýn á stjórnmál og starfshætti helstu ríkja heimsins. 100 manna listi yfir merkustu hugsuði ársins, sem ekki inniheldur þessa tvo, getur örugglega ekki talist marktækur. Þetta er sem sagt ótrúlega hálfvitalegur listi sem í mínum huga gerir ekkert annað en að sýna fram á að tímaritið Foreign Policy er nauðómerkilegur snepill.

Buffett og Gates mestu hugsuðirnir?

Jón Gnarr enn meðvirkur.

Jón Gnarr skilur ekki að það hefur enginn farið í meðferð ennþá.  Meðferðarstofnunin á Litla Hrauni kannast ekki við að hann hafi komið í meðferð.   Alkinn lýgur að Jóni Gnarr og okkur hinum og þykist vera farinn í meðferð.  Það er ekki satt, hann er enn á fylleríi en nú felur hann bara drykkjuna betur.

 Hann stakk af til London og heldur þar til á frægri krá, en ekki meðferðarheimili, og drekkur enn stíft.   Hann hefur ekkert iðrast eða séð að sér.  Hann er enn jafn hortugur og heldur að hann geti ennþá haldið áfram á sömu fyllerísbrautinni og látið fjölskylduna borga.  Þessi bytta sem Jón Gnarr talar um er svo hrikalega harðsvíruð að það þarf að loka hana inni á meðan á meðferðinni stendur og setja hana svo í ævilanga eftirmeðferð þar sem passað er upp á að hún komist aldrei aftur í veisluföng, því þá fellur hún aftur.  

Þegar þetta er tryggt er tími til kominn að byrja að fyrirgefa og hætta að slíta sér út með reiði og sorg og örvæntingu yfir afleiðingum drykkjumannsins.  En núna er fólk örvæntingarfullt og ráðvillt því það átta sig flestir á að byttan er að plata okkur.  Það er engin betri tíð í vændum þegar hún kemur aftur eftir þykjustumeðferð.  Þá byrjar bara sama fylleríið aftur.

Jón Gnarr, fylgstu betur með fyllibyttunni, ekki láta hana plata þig, ekki vera meðvirkur.  Ekki trúa því gegn innri vitund að byttan sé í meðferð á kránni í London.  Sjálfsblekking og meðvirkni er það sem við þurfum síst á að halda núna.

 

Líkti þjóðinni við fjölskyldu alkóhólista

Nýjir tímar.

Nú eru Íslendingar að átta sig á ýmsum hlutum.  Við erum búin að fatta að góðærið var ekki góðæri nema fyrir sárafáa.  Við vitum að traustu bankarnir okkur týndu peningunum sem fólk setti í þá.  Við vitum að endurskoðendurnir kunna bara að passa sig á að vera ábyrgðarlausir og kenna öðrum um.  Svona má lengi halda áfram.

 En í öllu þessu uppgjöri við fortíðina eru sumir þingmenn loksins búnir að læra á klukkuna og skilja samspil sólargangs og tímamælinga.  Skilja það að þegar sólin er hæst á lofti, þá er hádegi og klukkan skv. réttu skipulagi 12 á hádegi.   Búnir að fatta að klukkan er alltaf vitlaus á Íslandi eins og svo margt annað.  Þess vegna er nú komið fram frumvarp um að nota nokkurn veginn rétta klukku á Íslandi.  

 Auðvitað er það ekki sjálfgefið að frumvarp um að nota rétta klukku á Íslandi verði samþykkt.  Margir, bæði þingmenn og hagsmunahópar, munu eflaust finna því allt til foráttu að hér verið notuð rétt klukka.   Menn tala um að þeir geti ekki verið úti á kvöldin um hábjartan dag, kvarta örugglega yfir að þurfa að vinna vinnuna sína í dagsljósi.  Það eru margir sem þola það illa.  Og skyndilega mun spretta upp hópur manna sem þarf að geta samstillt klukkuna sína við klukkur í Evrópu til að geta sinnt "mikilvægum" viðskiptum.  Þessir menn kunna yfirleitt ekki á tölvupóst né geta skipulagt sig þannig að það dugi þeim sameiginlegur vinnutími við félagana í Evrópu  í 5-7 tíma á dag í stað 6-8 tíma áður.

Mér finnst það auðvitað sjálfsagt að menn venji sig af þeirri blekkingu sem röng klukka er.  Það þarf að viðurkenna veruleikann á þessu sviði sem öðrum.   Íslendingar hafa gott af dálítilli sjálfsskoðun og í því er gott að byrja á að læra almennilega á klukku.

Þeir sem þurfa svo einhverra hluta vegna að halda áfram að vinna myrkraverk á daginn eða þora ekki út á kvöldin eftir myrkur verða bara að finna aðrar lausnir fyrir sig.   Það er t.d. hægt að mæta fyrr í vinnuna ef það er nauðsynlegt fyrir viðkomandi að fylgja tíma í öðru landi en Íslandi.  Það væri bara mjög gott fyrir umferðina á morgnana og seinnipartinn, dreyfir álaginu aðeins og kemur öllum til góða.

Og ef það er nauðsynlegt að hafa alla þjóðina ofurselda næturvinnu á morgnana þá væri í sjálfu sér eðlilegra að hafa klukkuna allavega rétta, en að allir mæti bara klukkutíma fyrr í vinnuna en þeir gera núna.  Það er ekki nauðsynlegt að hafa klukkuna vitlausa þó Íslendingar vilji áfram vera vitlausir. 

 

 

Vilja seinka klukkunni

Til hamingju með ófarirnar, Íslendingar.

Þetta var góður sigur fyrir Jón Ásgeir og félaga.  Þeir eru sloppnir frá Bandarískum dómstólum út af bankaráninu sem þeim var stefnt fyrir þar.  Dómarinn er að sligast undan sambærilegum málum heimamanna og nennir ekki að hjálpa Íslendingum og segir þeim að klára sín mál sjálfir.   Á Íslandi eru engar refsingar sem máli skipta við bankaránum þannig að það skiptir í raun engu máli hvort þeir fá dóma hér eða ekki.

Það eina sem þeir enn þurfa að óttast er hvort þeim verði komið fyrir rétt í Bretlandi, þar er kannski ennþá hægt að taka á þessu gengi.   Þetta á sjálfsagt eftir að koma í ljós á næstu mánuðum.  

En ljóslega er þessi hópur næstum því sloppinn frá örmum réttvísinnar.  Ólíklegt er að nokkur fái nógu góða hugmynd um hvernig taka megi á þessu gengi til að það fái makleg málagjöld.   Framhald málsins verður væntanlega þannig að það rennur fullkomlega út í sandinn og Jón Ásgeir tekur á ný völdin á Íslandi.  Reyndar virðist hann ennþá hafa hér býsna mikil ítök.

Til hamingju með ófarirnar, Íslendingar. 

Ýmsir möguleikar í Glitnismáli

WikiLeaks og Julian Assange tilnefnd til friðarverðlauna Leifs Eiríkssonar.

Peace 2000 samtökin hafa tilnefnt WikiLeaks og Julian Assange til friðarverðlauna Leifs Eiríkssonar.  Fleiri friðar- og mannúðarsamtökum er boðið að styðja tilnefninguna.   Kynningu á þessu verkefni var hleypt af stokkunum fyrr í dag.

 Mér líst vel á þessa hugmynd og vona að nógu margir aðilar taki þátt í þessu til að ákveðið verði að veita WikiLeaks og Julian Assange þessi friðarverðlaun.  Ég býst einnig við að bæði Visa og Mastercard og fleiri alþjóðleg fyrirtæki sem starfa að verulegu leyti á netinu muni sýna þessari hugmynd stuðning í verki. 

Sjá nánar hér á síðu samtakanna.

Almenningur vann sér inn 432 milljarða, verður þeim stolið af okkur?

Ég hef aðeins verið að velta fyrir mér þessum þætti Icesave málsins, hagnaðinum af hagstæðari samningi vegna inngripa almennings og höfnun afleits samnings ríkisstjórnarinnar í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars s.l.

Það er að vísu ekkert fullvíst um þennan nýja samning, allar forsendur byggja á "ef" og "líklega" en engin á að eitthvað sé alveg öruggt.
En miðað við þessar ef og líklega forsendur þá reikna menn út að nýji samningurinn sé um 432 milljörðum hagstæðari en sá sem ríkisstjórnin vildi skrifa undir í fyrra.

Almenningur hefur því í vissum skilningi unnið sér inn 432 milljarða með því að taka fram fyrir hendurnar á Steingrími Sigfússyni og félögum hans í ríkisóstjórninni. Fær almenningur þessa peninga með einhverjum hætti, til skuldalækkana eða skattalækkana eða útborgaða í vasann? Hvað verður gert við þennan mismun á þessum samningum? Hver fær að ákveða hvað verður gert við þennan mismun? Verður það sama vitlausa ríkisstjórnin og taldi gamla samninginn frábæran eða fær almenningur að ráða hvað verður um þetta?

Nú þarf ríkisstjórnin að sýna hvort hún starfar fyrir þjóðina í þessu máli eða hvort þjóðin er þrælamarkaður stjórnarinnar í málinu.

432 milljarða kr. munur

Buchheit mátti ekki styggja útrásarvíkinga.

Buchheit mátti ekki styggja útrásarvíkinga með því að gera það að hluta samningsins að þjóðirnar (Íslendingar, Bretar og Hollendingar) tækju upp náið samstarf um að rekja og endurheimta peningana sem er verið að semja um og að rannska þá sem báru ábyrgð á hvarfi þeirra. Það mátti ekki semja um að þeir sem stálu peningunum, yrðu knúnir til að skila þýfinu áður en kæmi að greiðslum frá skattgreiðendum.

Ég hefði haldið að þetta væri frumkrafa af hálfu Íslenskra stjórnvalda og skilyrði fyrir því að semja um einhverjar greiðslur yfirleitt. Er það ekki eðlilegt að ef ríkisstjórnin er að semja um að skattgreiðendur taki á sig skuldir óreiðumanna, þá sé fyrst samið um samstarf aðila um að ná öllu sem hægt er af óreiðumönnunum upp í skuldina?

Ég vil fá skýringar á því af hverju ekki mátti semja um þetta sjálfsagða atriði í þessum samningi? Af hverju hefur núverandi ríkisstjórn reist skjaldborg um þá menn sem bera ábyrgð á að Icesave innlánin hurfu?

Úrslitaatriði að fá Buchheit að borðinu

Góð leið til að greiða fyrir umferð.

Ég hef oft furðað mig á af hverju þetta hefur ekki verið leyft hér allar götur frá því hægri umferð var tekin upp. Þetta er löngu tímabært. Einfaldari og ódýrari leið til að greiða fyrir umferð er varla til.

Þegar maður ekur í löndum þar sem þetta er leyfilegt þá tekur maður eftir því hvað þetta er lítið mál og greiðir fyrir umferðinni.

Mér finnst það gott að þetta frumvarp er komið fram og vona að það verði samþykkt í hvelli. Eini óttinn hjá mér er að það sé hugsanlega eitthvað í reglum ESB sem bannar okkur að leyfa þetta. En vonandi er það ekki svo.

Frumvarp um hægri beygju á rauðu ljósi

Nú er ég loksins ánægður með afstöðu þingmanna, það er góð tilbreyting.

Þau viðhorf þingmanna sem koma fram í fréttinni varðandi aðgerðir kortafyrirtækja og fleiri aðila gegn Wikileaks, eru mér ánægjuefni. Satt að segja hélt ég síðast í gær að ég yrði aldrei ánægður með neitt sem ég frétti frá þessu þingi. En svo bregðast krosstré sem önnur tré, og nú verð ég að lýsa ánægju minni með afstöðu og fyrstu viðbrögð alþingismanna vegna þessa máls.

Ég var með það í stefnuskrá minni vegna framboðs til stjórnlagaþings að tryggja réttinn til að segja satt og jafnframt að stöðva þá sem gera út á lygar og óhróður. Ég sé að mörg ríki hafa nú sameinast um hið gagnstæða, að vernda lygina og stöðva sannleikann. Þetta virðast nú Svíar, Bretar og Bandaríkjamenn hafa tekið höndum saman um að gera.

Það er því fullt tilefni til að áminna þá sem náðu kjöri á stjórnlagaþing, um að stilla þessu rétt upp í nýrri stjórnarskrá. Þið þurfið að passa að ný stjórnarskrá Íslands standi vörð um tjáningarfrelsi með sannleikann og stöðvi útbreiðslu lyga og óhróðurs til almennings. Sjaldan hefur það verið skýrara í manna minnum en nú hve þetta er mikilvægt.

„Gróf aðför að tjáningarfrelsinu"

Margendurtekinn klaufaskapur PWC.

Mig rekur óljóst minni til þess að fyrir allmörgum árum, rétt fyrir síðustu aldamót, var endurskoðandi hjá PWC dæmdur fyrir vanrækslu í starfi vegna máls sem var algerlega hliðstætt við þau mál endurskoðenda sem eru í umræðinni vegna bókhaldsblekkinga bankanna.

Málið var þannig í meginatriðum að endurskoðandinn endurskoðaði bókhald fyrirtækis og gerði ársreikninga þess. Upp komast að starfsmaður fyrirtækisins hafði dregið sér verulegt fé um nokkurt skeið og hagrætt bókhaldi fyrirtækisins án þess að athuganir endurskoðandans á bókhaldinu leiddu í ljós að upp kæmist um fjárdráttinn og bókhaldsblekkinguna. Þegar þetta svo loks komst upp höfðaði fyrirtækið mál vegna starfa endurskoðandans og krafðist bóta af honum vegna vanrækslu í starfi. Dómur féll fyrirtækinu í hag, endurskoðandinn var dæmdur bótaskyldur.

Þessi dómur hristi á sínum tíma verulega upp í stétt og störfum endurskoðenda. Þeir brugðust hart við, endurskoðuðu og bættu starfsreglur til að tryggja betur að lenda ekki í svona aðstöðu aftur og fóru að árita ársreikninga á nýjan hátt til að firra sig bótaábyrgð vegna svona tilvika.

Fáum árum eftir þennan dóm voru svo bankarnir einkavæddir. Nú er komið á daginn skv. nokkrum rannsóknaskýrslum að akkúrat það sama og olli svo miklum titringi í heimi endurskoðanda fyrir mörgum árum síðan var orðið að almennum vinnubrögðum í bönkum landsins, þrátt fyrir að sérstaklega hafi verið tekið á starfsreglum endurskoðenda til að koma í veg fyrir þessa hluti. Fjárdrátt og bókhaldsblekkingar. Hvernig gat PWC fallið aftur í þá sömu gryfju að taka ekki eftir umfangsmiklum bókhaldsblekkingum og misferli við meðferð fjármuna, og það í stærstu bönkum landsins?

Ég verð að viðurkenna að ég hef litla samúð með endurskoðunarfyrirtækinu PWC núna, úr því að þeir lærðu ekkert af fyrri dómi um sambærilegt mál. Ef eitthvert íslenskt endurskoðunarfyrirtæki átti af gefnu tilefni að passa sig á akkúrat þessum atriðum við vinnu sína, misferli með meðferð fjármuna og bókhaldsblekkingar, þá var það PWC.

Af tillitssemi við endurskoðandann sem hlut átti að máli í þessu gamla fordæmismáli, er ég ekkert að vísa í dóminn eða ræða nafn hans. Hann hefur löngu tekið út sínn dóm og þarf ekkert að ræða það frekar. En engu að síður er nauðsynlegt að rifja þetta mál upp núna þegar við furðum okkur á hvernig PWC lét plata sig og ábyrgð þess fyrirtækis á störfum sínum.

Slæm áhrif á alþjóðlega ímynd PwC