Tvær hliðar á öllum hlutum.

Út af fyrir sig er það alveg rétt hjá Sigurði að það þyrfti að fara eftir stjórnarskránni. Að því leyti má segja að ný stjórnarskrá sé óþörf. En á hinn bóginn er kannski rétt að velta líka fyrir sér af hverju ekki er farið eftir stjórnarskránni. Skyldi það nokkuð vera vegna þess að engin viðurlög séu við því að brjóta hana? Það eru engin refsiákvæði í stjórnarskránni vegna brota á henni og þar með er strax komin góð ástæða til að halda stjórnlagaþing. Það þarf nefnilega að útfæra stjórnarskrána þannig að menn (stjórnvöld) komist ekki refsilaust upp með að brjóta hana. Til þess að tryggja að farið verði eftir stjórnarskránni verður því að endurskoða hana, setja í hana refsiákvæði og uppskrift að því hverjir megi kæra stjórnarskrárbrot og hverjir eigi að dæma um þau.

Kannski mundi þetta eitt og sér duga til að farið yrði eftir stjórnarskránni, en að sjálfsögðu er margt í henni sem má laga og annað sem vantar og um að gera að fara í þetta allt saman á einu bretti.

Ég er í framboði til stjórnlagaþings og vil hafa stjórnarskrána þannig að fara verði eftir henni og að menn komist ekki upp með að sniðganga hana.

Það skiptir engu máli hvort stjórnarskráin er gömul, stutt og einföld eða löng og ítarleg og nútímaleg, ef ekkert er í henni sem neyðir menn til að fara eftir henni. Þannig að ég þakka bara Sigurði fyrir álit sitt, sem einmitt er rökrétt út af fyrir sig en sýnir um leið nauðsyn þess að endurskoða stjórnarskrána.

Líst ekkert á stjórnlagaþing

Má útigangsmaður ekki vera með hníf?

Skv. greininni vildi maðurinn sitja áfram á bekknum sem borgarstarfsmenn vildu taka. Hann var með hníf en ekki ógnandi. Borgin sigaði löggunni á manninn. Ætli tilfellið sé ekki að þetta sé hnífur sem hann notar þegar hann borðar. Kannski sker maðurinn niður mat með hnífnum rétt eins og við hinir gerum við eldhúsborðið. Ég sé ekki að það þurfi að gera stórmál úr því að útigangsmaður noti hníf. Þó maðurinn eigi ekki fast heimili og líf hans sé talið ómerkilegt af mörgum þá má hann hafa sinn hníf mín vegna. Hann má hafa sinn rétt til að eiga hníf og matast með honum eins og aðrir. Nema auðvitað að hnífurinn sé gerður upptækur sem framlag þessa manns til ríkissjóðs sem skattgreiðsla. Þá gæti ég skilið að menn vilji ná hnífnum. Það verða allir að taka þátt í því með Steingrími að rétta af ríkisskuldirnar, líka útigangsmenn.

Handtekinn með hníf á Austurvelli

Hvernig gæti það staðist að fyrri eigendur yrðu að koma aftur að rekstrinum eftir fyrri árangur??

Það er útilokað að erlendir aðilar krefjist þess að fyrri eigendur komi aftur að rekstri fyrirtækja sem hafa farið á hausinn undir þeirra stjórn. Það er svo órökrétt og heimskulegt að skynsamir fjárfestar fari fram á slíkt að það er bókstaflega útilokað.

Það eina sem gæti orðið til að slík beiðni kæmi fram er að Íslenskir athafnamenn sem nota þýfi úr hruninu til að koma undir sig fótunum aftur með dulbúnu eignarhaldi á fjármálafyrirtækjum og öðrum félögum fari fram á þetta í gegn um einhverja leppa sem eru að vinna fyrir þá. Það er þá gert til að búa til einhverja eftirspurnabólu eftir heimsfrægum fjárglæframönnum út af ímyndaðri orðsporsáhættu.

En það er algjörlega útilokað að alvöru athafnamenn og fjárfestar myndu koma fram með svo fáránlega hugmynd.

Vita ekkert um meintan stuðning við „fyrrum eiganda“

Þetta ljón hefur ekki verið vel tamið!!

Það er greinilegt að ljónatemjarinn hefur ekki staðið sig í vinnunni. Ef ljónið hefði verið vel tamið hefði það varla ráðist á hann! Stundum er stórhættulegt að standa sig illa í vinnu, þetta er dæmi um slíkt.

Ljón réðist á ljónatemjarann

Svo auðvelt að laga hlutina.

Ég skil ekki þessa ríkisstjórn. Ég skil ekki af hverju það er svo erfitt að leysa þetta vandamál.

Það sem þarf að byrja á að gera er þetta:

1. Festa allar skuldir einstaklinga á þeirri stöðu sem þær voru í við bankahrun. Þá varð forsendubrestur. Með því að festa skuldirnar, innlendar sem erlendar í þeirri stöðu sem þær voru við bankahrun, eru það bankarnir sem verða að taka á sig afleiðingar af því að forsendur þeirra brustu. Það er ekki verið að afskrifa neitt eða gefa almenningi neitt með þessu. Fólk fær bara að halda áfram að borga það sem það fékk lánað.

2. Framreikningur skuldanna frá bankahruni miðist ekki við gengisþróun, úr því það er ólöglegt, og heldur ekki við neysluvísitölu til verðtryggingar, forsendurbresturinn hefur kolruglað vísitöluna. Framreikningur skuldanna frá hruni verður að vera tengdur við launaþróun og þróun kaupmáttar. Fólk borgar ekki skuldir sínar með öðru en tekjum sínum og því sem eftir er af þeim eftir skatta og annað sem af laununum er dregið.

3. Setja þak á vexti. Þannig að fólk þurfi ekki sífellt að búast við að breytilegir vextir keyrir afborganir af lánum upp úr öllu valdi fyrirvaralaust.

4. Þar sem þetta dugir ekki til, t.d. vegna atvinnumissis, verður að bjóða fólki upp á sértækar aðgerðir, lánalengingar, frystingar lána og aðstoð við að minnka við sig húsnæði o.s.frv.

Með þessum aðgerðum er ekki verið að gefa fólki neitt eða afskrifa neitt. Það er bara verið að leyfa fólki að borga til baka það sem það hefur fengið lánað án þess að lánin hækki á stuttum tíma um 50% eða 150% eða eitthvað þar á milli. Það er um leið verið að setja bönkunum ramma um viðskiptasiðferði og viðskiptahætti. Það er verið að leysa fjölmörg vandamál með einföldum hætti. Það er verið að vinna í málunum.

Af hverju er þetta ekki gert?

Vilja ekki breyta um stefnu

Þá er búið að afskrifa frjáls viðskipti, stöðugleika og myntbandalög, allt á einu bretti.

Þetta er stórmerkileg frétt. Ef framundan er útflutningkapphlaup þróaðra ríkja með því að fella gjaldmiðla sína þá er það um leið viðurkenning á að þær aðferðir sem vinsælastar hafa verið hingað til, eru ekki að skila nægilegum árangri. Þar er ég að tala um myntbandalög og tengingu lítilla mynta við stórar, ég er að tala um frjáls heimsviðskipti og stöðugleika hagkerfa.

Ef framunand er þetta kapphlaup um gengisfellingar þá er það ávísun á nýja aðferð til að efla efnahag landanna, verðbólga heitir hún. Og þá er það spurning hvort samhliða þessu verðbólgukapphlaupi verður farið í innleiðingu verðtrygginga að íslenskri fyrirmynd. Þá er nú stutt í stórt hrun, verði sú leið farin.

En hvað sem gert verður og framundan er þá sýnir það að þessi hugmynd sé uppi, hvað erfiðleikarnir í hagkerfum heimsins eru miklir.

Ég tel reyndar að erfiðleikarnir stafi fyrst og fremst af því að fáum aðilum er leyft að soga allt of mikið af fjármunum út úr hagkerfunum. Skattpíning og háir vextir er það sem er að drepa hagkerfin. Fyrr en tekist verður á við þessa hluti lagast ekki neitt, hvorki á Íslandi né annars staðar. Að reyna að fara íslensku verðbólguleiðina er alveg dauðadæmt, þó það sé líka viðurkenning á því að myntbandalögin eru dauðadæmd. Málið er bara að hagkerfi sem "leka" peningum í formi ofsköttunar og vaxtaokurs geta aldrei rekið sig lengi, sama hvaða mynt er notuð í hagkerfinu.

Gjaldeyrisstríð í uppsiglingu

Setjið svart plast utan á alþingishúsið, þá er ekkert vesen með eggjahvítuna og þrifin.

Og þá lítur húsið líka út eins og risastór ruslapoki, sem er kannski vel við hæfi m.v. ruslaralýðinn sem ræður ríkjum þar innandyra. Góða nótt.

Eggin fara illa með Alþingi

Götubörnin í Reykjavík.

Hvað eru mörg götubörn í Reykjavík? Börn sem sofa úti á nóttunni, betla og stela á daginn, éta úr ruslatunnum. Eiga hvergi höfði sínu að halla. Jafnvel kornabörn barna sem eru í þessari stöðu.

Ég held að þetta sé sem betur fer enn fátítt eða óþekkt í Reykjavík. En í Buenos Aires, höfuðborg Argentínu eru þúsundir barna sem lifa við þessar aðstæður. Og hvernig skyldi standa á því? Það er ekki fullljóst, en tengist þó efnahagslegu hruni Argentínu 2001 og aðstoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins við landið í kjölfar hrunsins. Sú aðstoð var ekki fjölskylduvæn þar frekar en hún er nú hér í þessu litla landi norrænu velferðarstjórnarinnar.

En er þetta það sem koma skal í Reykjavík. Hvernig verður staðan hér eftir 4-5 ár? Verður fjöldi barna á götunni? Það er mjög líklegt, nú er byrjað að bera foreldrana út af heimilunum. Við skulum ekkert vera að fegra myndina umfram það sem raunhæft er að búast við. Samanburður við Argentínu er sláandi. Þar varð það hlutskipti hálfrar þjóðarinnar að verða fátæklingar eftir efnhagshrunið. Þar miðuðu aðgerðir AGS og stjórnvalda að því að bjarga bönkum, ekki fólki. Þar enda börnin nú á götunni í stórum stíl. En það gerðist ekki fyrr en foreldrarnir höfðu klárað spariféð og aðrar eignir. Nú er allt slíkt búið, nú flykkjast börnin á göturnar. Nú geta foreldrarnir ekki meira. Þeir eiga enga peninga, engar eignir, hafa enga vinnu, hafa engin ráð. Börnin verða að bjarga sér sjálf.

Þetta er það sem getur gerst hér, þetta er raunar það sem líklegt er að gerist hér. Það er stutt í að þetta gerist hér ef áfram verður haldið á sömu braut hjá stjórnvöldum. Þetta gerist ef við höldum áfram Argentínsku leiðina. Stórfelldur niðurskurður á barnabótum, vaxtabótum, menntun, heilbrigðisþjónustu, samfara alls konar skattahækkunum á tímum met atvinnuleysis, getur ekkert annað en gert fólki enn erfiðara fyrir. Að lokum munu margir ekki geta haldið saman heimilum sínum, þau leysast upp og börnin enda á götunni því ríkið hefur enga peninga til að reka munaðarleysingjahæli fyrir götubörnin í Reykjavík.

Ætla stjórnvöld á Íslandi að láta þetta gerast hér? Er þetta hin norræna velferð Steingríms og Jóhönnu? Ég óttast það.

Það má kynna sér málið betur með því að Googla t.d. "street children" argentina.

Og hér eru dæmisögur af netinu:

Thousands of kids struggle on the streets of Buenos Aires
A slim, red burn crosses the left side of Víctor's face from cheekbone to forehead. His eyelid is burnt. His lower eyelashes are gone, charred to the rim of his eye. Only 3 ½ months old, Víctor faces a tough life. ''He got burnt with a pipe,'' says his 16-year-old mother, Marta, referring matter of factly to the pipe she uses to smoke paco, a cheap, highly toxic byproduct of cocaine refining.
With her baby in tow, Marta lives on the streets, begging and stealing, seeking shelter in dark porches or under trees. They rarely spend two nights in the same place. Many times they don't even spend them together. They eat what she can get, when she can get it. Marta and Víctor embody the plight of the most vulnerable of Argentines, the street children of Buenos Aires, a city struggling to come to grips with in-your-face misery since the 2001 economic meltdown led the country to the largest debt default in history and plunged more than half of all Argentines into poverty.

When Eduardo was six years old, he couldn’t tell you that. He didn’t know what you to do with a fork or spoon. He’d never eaten at a table. He’d never eaten a cooked meal. Eduardo had a swollen, infected sore on his foot, but refused to remove his shoe. When anyone approached him, he threw his hands up over his head as if he was expecting a beating.
Locked up at home by a violent father and non-responsive mother, Eduardo’s life was on a downward spiral from the moment of his birth. Sooner or later, social services would find him, and place him in one of the city’s reform institutions. Then, if things took their predictable course, Eduardo would break out of there and join the other ragamuffins on the streets of Buenos Aires. If he could learn the art of petty theft without getting caught, Eduardo might even count himself lucky. Eduardo was on his way to becoming another one among the thousands in Argentina’s tragic statistics.

Ofvaxið getu stjórnarinnar

Nýtt fjármálakerfi er nauðsynlegt. Vantar frumkvæði ríkisins eins og í öðrum mikilvægum málum.

Mér líst vel á að komið verði upp betra fjármálakerfi á Íslandi. Það ætti í raun ekki að vera flókið mál, svo afleitt sem núverandi kerfi er. Ég býst við að eini vandinn við að bæta fjármálakerfið sé tregða hjá þeim sem þrífast í núverandi kerfi. Það er nefnilega ekki afleitt fyrir þá þetta kerfi sem leyfir lykilmönnum að sópa að sér fé þegar vel gengur og fá svo skuldir felldar niður þegar illa gengur. Slíkir menn koma alltaf vel út úr vondu kerfi.

En það er eitthvað mikið bogið við Ísland, eða það fjármálerfi sem hér er. Auðlindir landsins eru miklar. Við erum sjálfum okkur nóg um orku aðra en þá sem þarf til samgangna. Við erum sjálfum okkur nóg um helstu matvæli. Við erum vel menntuð. Við byggjum enn úr torfi og grjóti sem við eigum nóg af ennþá. Fyrir hvern einn íbúa landsins fáum við nærri tvo útlendinga í heimsókn til þess á árinu. Við erum dugleg. Og fyrir utan að vera sjálfum okkur nóg um marga hluti höfum við ofgnótt af þeim, þannig að við erum að flytja út sjávarafurðir og orkuafurðir auk annarrar framleiðslu og hugverka fyrir fúlgur fjár á hverju ári. Samt er hér allt í skuld og mínus. Í dag erum við þrælar fjármálastofnana.

Það eru auðvitað skuggahliðar hjá okkur líka sem skýra þessar andstæður. Ónýtir stjórnmálamenn og glæpamafíur sem stýrðu fjármálakerfinu hafa sólundað auðlegð landsins. Það er ekkert reynt til að láta glæpagengin úr bönkunum skila ránsfé sínu. Síðast í kvöld hlustaði ég eftir því hjá forsætisráðherra. Hún minntist ekkert á að neitt slíkt stæði til, ekki Steingrímur heldur. Við erum vitlaus í pólitík, kjósum sama fólkið og sömu flokkana, sama hvað oft kosningaloforðin eru svikin. Við höfum þrælslund gagnvart stjórnmálum.

Aðalmeinið í íslensku efnahagskerfi er bankarnir, fjármálakerfið sjálft. Atvinnuvegirnir búa til fullt af peningum, meira en nóg til að eiga fyrir þeim viðskiptum sem þörf er á út fyrir landið, það sést best nú þegar viðskiptajöfnuður er hagstæður svo um munar þrátt fyrir að atvinnulífið sé allt á heljarþröm og fleiri starfskraftar ónýttir en nokkru sinni fyrr.

En í fjármálakerfinu hefur þessu verið sólundað. Þar hefur verið braskað og sukkað og stolið og logið og svikið og kúlulánað út í eitt út á ekki neitt. Stjórnmálamenn hafa líka verið duglegir að leggjast á árar með fjármálakerfinu, styðja við það með ráðum og ráðleysi hvenær sem færi gefst og fé fæst fyrir. Því er nú svo komið sem komið er, fjármálakerfið hefur verið tekið fram yfir fólkið í landinu. Nú er ónýtu fjármálakerfi leyft að hrifsa til sín eignir fólks og ævistarf. Nú leggur Steingrímur á skatta til að geta dælt peningum í fjármálakerfið. Nú á að opna aðgang að auðlindum landsins svo fjármálakerfið geti líka hrifsað þær til sín. Hvað gerðu Íslendingar af sér til að verðskulda þetta? Ekki neitt, þeir einkavæddu fjármálakerfið. Það er því landsmönnum óviðkomandi ef það er ekki sjálfbært. Það er ekkert sem skikkar Steingrím og Jóhönnu til að standa vörð um þetta kerfi. Nema IMF/AGS sem virðist hafa einhver hreðjatök á þeim báðum.

En fyrir utan þetta sem að ofan er talið er einn hlutur sem er grundvallar hugsanafeill á Íslandi, sem er að kosta okkur of fjár og á eftir að koma okkur enn frekar í koll eftirleiðis en hingað til. Það er að við skulum á hverjum degi vera að flytja inn vörur sem við getum framleitt hér. Vitlaus gengisskráning til margra ára hefur að sjálfsögðu ýtt undir þess vitleysu. En þetta er sérstaklega slæmt vegna þess hve flutningar eru orðnir dýrir og vegna þess hve neikvæð umhverfisáhrif eru af þeim í formi loftmengunar og gróðurhúsaáhrifa. Oft á tíðum erum við jafnvel að flytja út hrávöru sem síðan er framleitt úr erlendis og afurðin eða aðrar sambærilegar síðan aftur fluttar til Íslands. Næst á eftir óráðsíu í fjármálakerfinu þarf að taka á flutningabruðlinu, þ.e. hvað varðar einkageirann í landinu. Auðvitað má ekki gleyma öllu óhagræðinu í yfirbyggingu landsins, stjórnkerfinu, eftirlitsstofnunum, menntakerfinu o.s.frv. En það verður sjálfsagt ekki gert nema landsmenn stofni einhver grasrótarsamtök sem koma með nýjar hugmyndir, rétt eins og nú er að gerast með fjármálakerfið. Eins og InDefense gerði með Icesave, eins og Hagsmunasamtök heimilanna eru að vinna að réttlátum viðskiptum með neytendalán. Ríkisstjórnin og Alþingi hafa ekkert haft til málanna að leggja nema ESB og AGS. Það koma engar hugmyndir eða lausnir þaðan fyrir íbúa landsins. Bara fyrir stjórnmálamenn og fjármálakerfið.

Ég fór og hlustaði á Jón Þór á fundinum í vor þar sem hann viðraði hugmyndir um nýtt fjármálakerfi. Það var fróðlegt erindi en ekki fullhannað kerfi sem þar var rætt um. En góð byrjun og vonandi verða það áhugaverðar hugmyndir sem verða kynntar um þetta á morgun.

Vilja nýtt fjármálakerfi

Er Steingrímur að gera út á sjálfsmorðsöldu?

Fólk er að fyrirfara sér í stórum stíl vegna þess að alls staðar er þrengt að því. Skuldirnar eru hækkaðar að geðþótta bankanna og dómstóla, ríkið hækkar skattana og öll neysluvara og rekstrarkostnaður heimila hefur hækkað mikið. Það hækkar allt nema launin.

Enda er allavega helmingur landsmanna í vandræðum með að láta enda ná saman og fjölgar jafnt og þétt í þeim hópi eftir því sem fleiri hækkanir dynja á lýðnum.

Nú á að hækka erfðafjárskattinn, tvöfalda hann, svo að sem minnst verði eftir fyrir erfingja fari svo að efnaðir arfleiðendur hrökkvi uppaf. Það er kannski taktískt að gera þetta núna þegar sjálfsmorðsalda virðist vera að skella á landinu. Það má ekki láta svoleiðis hvalreka fram hjá ríkissjóði fara. Það er um að gera að Steingrímur borgi skuldir útrásarvíkinga með blóði og dauða landsmanna. Heldur þykir mér þetta þó langt gengið og óttast samt að ekki dugi þetta langt, því það er nú þrátt fyrir þetta og fleira sem boðað er í fjárlagafrumvarpinu ekki annað að sjá en að skuldir ríkisins muni halda áfram að stóraukast á næsta ári. Enda hljóðar fjárlagafrumvarpið upp á að drepa niður alla starfsemi sem skapar verðmæti og að taka allt sem talist getur verðmætt nema það sem bankaræningjarnir stálu og afhenda það til bankaræningjanna og viðskiptafélaga þeirra.

Þannig er nú þetta fjárlagafrumvarp Steingríms.
Er nokkuð minnst þar á tekjur af endurheimtum ránsfeng úr bankagjaldþrotunum?

Erfðafjárskattur hækkar

Úr því Steingrímur vill túlka mótmælin sem skuldavanda þá er hér ábending...

Steingrímur er auðvitað að snúa útúr því hann langar að vera ráðherra áfram í ríki sínu. En úr því hann er að kenna skuldavanda um þetta þá vil ég benda honum á nýja nálgun á skuldavandanum.

Í Bandaríkjunum er verið að stöðva nauðunarsölur tímabundið vegna þess að bankarnir hafa ekki gætt þess að bjóða neytendum (skuldurunum) upp á þeim úrræði sem skylt er að gera.

Í Bandaríkjunum mörgum hverjum eru lög um neytendavernd (comsumer protection law) sem gera fjármálafyrirtækjum skylt að bjóða skuldurum aðstoð vegna lána sem þeir geta ekki greitt af áður en gripið er til uppboðs. Því miður hafa bankamenn víst oft gleymt þessu en nú er verið að stöðva tugþúsundir uppboða á meðan skuldurum er boðið upp á aðrar lausnir en nauðungarsölu.

Steingrímur ætti kannski að kynna sér þetta og skoða hvort hann ber hagsmuni íslenskra neytenda eins fyrir brjósti og bandarísk stjórnvöld bera hagsmuni sinna neytenda fyrir brjósti.
Ég er ekki að segja að þetta sé nein töfralausn og ég veit heldur ekki hvað bandarískum skuldurum stendur nákvæmlega til boða. En þó er það athyglisvert að lög um neytendavernd skuli hafa áhrif á uppgjör bandarískra lánasamninga. Hér hafa menn algjörlega hunsað sjónarmið um neytendavernd og forsendubrest þegar dæmt hefur verið í málum skuldara. Svona langt á eftir samtímanum eru íslensk lög, ef gert er ráð fyrir að dæmt sé eftir lögum. Og hverjum er það að kenna, kannski Steingrími og Jóhönnu sem hafa setið á Alþingi í 30 ár eða meira og sett lög fyrir landsmenn. Steingrímur, þú hefur ekki staðið þig, skammastu þín og farðu heim. Það þarf nútímamenn á Alþingi.

Meira um þetta hér:
http://news.yahoo.com/s/ap/20101001/ap_on_bi_ge/us_bank_of_america_foreclosures

Óánægja vegna skuldavanda

Það kemur okkur í koll núna að vera friðsöm þjóð um margar aldir.

Það er búið að mótmæla nánast linnulaust á Íslandi í 2 ár núna. Mótmælin hafa verið miskraftmikil eins og búast má við, en reiði almennings er vaxandi og það er stanslaust mótmælt á ýmsum vígstöðvum. Ekki bara við Alþingishúsið og Dómkirkjuna eins og í dag, heldur líka í ræðu og riti, í bloggfærslum og spjallþáttum.
Frá fyrsta degi hafa mótmælin beinst að ríkisstjórn Íslands á hverjum tíma, það var fyrst ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar sem hrökklaðist frá völdum í mótmælaöldunni. Svo tók við bráðabirgðastjórn Samfylkingar og VG með stuðningi Framsóknar. Sú stjórn átti svo stuttan líftíma að henni var hóflega mótmælt. En nú hefur setið í rúmt ár hreinræktuð vinstristjórn sem ræður hér ríkjum fyrir Alþjóða gjaldeyrissjóðinn. Þessari ríkisstjórn er nú mótmælt af krafti, enda allir búnir að átta sig á að hún er að vinna fyrir aðra en íbúa Íslands.

En það hefur alla tíð lítið verið hlustað á þessi mótmæli. Ástæða þess að fyrri ríkisstjórn hrökklaðist frá var nú ekki mótmælaaldan, heldur það að Samfylkingin sá tækifæri til áframhaldandi stjórnarsamstarfs með VG með því að skammast út í sjálfstæðisflokkinn um leið og stjórnarsamstarfið var sprengt. Þetta var hin raunverulega ástæða, ekki mótmælin.

Og enn er ekki farið að hlusta á mótmælendur. Fólk er bara minnt á að meiða engan, á meðan það passar sig á því má það æpa og öskra og kasta nokkrum eggjum til að fá útrás. Á meðan enginn meiðist er heldur ekki verið að hlusta á mótmælendur. Það sagði mér maður í gær að friðsemi Íslendinga um aldir komi þeim nú í koll. Það kemur okkur í koll vegna þess að mótmæli eru ekki tekin alvarlega, það stafar engin ógn af slíku. Ef menn væru eins blóðheitir hér og víðast hjá öðrum þjóðum að láta hendur skipta þegar þeim hitnar í hamsi þá myndi mótmælaalda eins og hér hefur risið kannski verða til þess að þeir sem mótmælin beinast að tækju starf sitt alvarlega og hlustuðu á mótmælendur.
En á Íslandi trúa stjórnmálamenn því að Íslendingar séu svo linir, svo miklir aumingjar, að ekkert sé að óttast og engu þurfi að breyta þó mótmælt sé af krafti. Þeirra vegna vona ég að þeir hafi rétt fyrir sér. Þjóðarinnar vegna vona ég að þeir hafi rangt fyrir sér.

Margir voru mjög reiðir

Skortur á nýjungum á stjórnmálamarkaði er alvarlegt mál.

Það er mjög alvarlegt mál í dag að það hefur ekkert tekist að hrófla við gamla flokkakerfinu. Það hafa komið fram hugmyndir um ný framboð og þær hafa stundum verið framkvæmdar. En alltaf detta ný framboð að lokum í sama hjólfarið og gömlu framboðin. Þess vegna hafa engar raunverulegar breytingar fylgt nýjum framboðum í íslenskum stjórnmálum í áratugi. Stökum sinnum hefur verið gerð smá andlitslyfting á kerfinu, eins og t.d. þegar Samfylkingin var stofnuð um hluta Alþýðuflokksins og Alþýðubandalagsins. Sama gerðist við stofnun Vinstri grænna þegar kommúnisminn fékk umhverfisvæna ásýnd. Kvennalistinn hafði engan tilgang á sínum tíma annan en að fjölga konum á þingi. Það framboð hafði t.d. ekki þann tilgang að komast til valda, þær höfnuðu ætíð stjórnarsamstarfi, aðeins að sýna fleiri konur í þingsal og kannski nota flokkinn sem þjálfunarbúðir fyrir konur í stjórnmálum. Það var ekki fyrr en Kvennalistinn lagði sig niður sem konur úr honum fóru að hafa áhrif þegar þær fóru að starfa með gömlu flokkunum aftur.

Svo má skoða árangur Borgarahreyfingarinnar sem tvístraðist fljótlega eftir síðustu kosningar og er að öðru leyti bara lítill stjórnarandstöðuflokkur sem hefur engin áhrif á þeim stjórnmálamarkaði sem hér er.

Nú er algjör upplausn í þjóðfélaginu, ríkisstjórnin er andþjóðfélagsleg og Alþingi allt á kafi í pólitískri drullu eftir að pólitísk kjarnorkusprengja sprakk í þinginu nú í vikunni. Almenningur er að komast á algjöran vonarvöl í stórum stíl og fólk orgar á stjórnmálamenn sem eru tilbúnir til að setja almannahag ofar öðrum hagsmunum. Það verða mótmæli á morgun og fólk er búið að vera býsna duglegt að mótmæla.

En það er alvarlegur skortur á nýjungum á stjórnmálamarkaði. Þó ástandið sé eins og það er eru ekki að koma fram ný framboð sem lofa góðu. Besti flokkurinn sló vissulega í gegn í Reykjavík í sveitarstjórnarkosningunum í vor. En það er ekki að sjá að frammistaða þess flokks eftir kosningar verði honum til framdráttar í þingkosningum, færi svo að hann tæki þátt í þeim.

Ég og fleiri höfum talað um ónýtt flokkadrasl á þingi. Stjórnmálamarkaðurinn hefur ekki upp á annað að bjóða en ónýtt drasl. Um það eru margir sammála. Ég hef talað fyrir beinu lýðræði, að koma á kerfi sem byggir á virkri almennri þáttöku í stjórnmálum í stað þess að láta ónýtt flokkadrasl einrátt á stjórnmálamarkaði. Andstæðingarnir voru auðvitað nógu skynsamir til að kveða þessa tilraun í kútinn, bæði með því að halda þessari hugmynd frá fjölmiðlum og almennri umfjöllun eftir besta megni og með því að útmála hugmyndina sem eitthvað skrípó uppátæki frá Ástþóri Magnússyni. Andstæðingarnir þorðu aldrei að tala málefnalega gegn beinu lýðræði, þannig að sjálfsagt er hugmyndin nokkuð góð.

Beint lýðræði er ennþá að mínu mati besta hugmyndin sem hefur komið fram um nýjungar á stjórnmálamarkaði. Þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave sannaði það m.a. En þjóðaratkvæðagreiðslur af því tagi eru hins vegar allt of torfær leið til daglegra nota þannig að það þarf að finna betri útfærslu. En nú er þörf á að styðja við þessa hugmynd enn frekar en áður því þörfin á nýjungum er svo mikil. Það verður að bjóða fram eitthvað nýtt í stað þeirra flokka og stjórnarfars sem nú er í landinu. Þess vegna skora ég líka á aðra sem hafa hugmyndir um ný framboð að gera grein fyrir þeim. Það þyrfti að setja upp nokkurs konar markaðstorg fyrir stjórnmálamarkaðinn, þar sem ný framboð og nýjar leiðir í stjórnmálum eru útfærðar og græjaðar strax fyrir næstu kosningar sem verða væntanlega mjög fljótlega ef Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn leyfir.

„Fólk bíður eftir nýju afli“

Afar brýnt fyrir Jóhönnu að sýna sig með Bandaríkjaforseta áður en hún hættir.

Það er greinilega mjög brýnt fyrir Jóhönnu að Bandaríkjaforseti heimsæki hana áður en hún hættir sem forsætisráðherra. Kannski á nú að nota hann, greyið, til að líma eitthvað fylgi á Samfylkinguna aftur eftir háðung Alþingis í vikunni.

Jafnaðarmennskan á Íslandi snýst greinilega um það núna að láta lýðinn svelta og bíða eftir úrlaus sinna mála á meðan Jóhanna viðrar sig upp við Bandaríkjaforseta og býður honum í partý til sín á kostnað þjóðarinnar.
Það er eins gott að hann móðgi nú ekki Íslendinga og Samfylkinguna með því að nenna þessu ekki frekar en þegar honum voru veitt friðarverlaun Nóbels í Noregi. Þá nennti hann ekki að borða með kóngi og drottningu og móðgaði allt liðið og landið í heild sinni.

Svona sýndarmennska getur virkað vel þegar lognmolla er á flestum sviðum þjóðlífsins, en núna þegar allt er á suðupunkti alls staðar þá er þetta bara enn einn dropi í mælinn sem hlýtur alveg að vera að fyllast.

Forgangsröðunin sem þetta heimboð felur í sér, að Jóhanna skuli á þessu tímum vera tilbúin að eyða stórfé í veislur og partý með Bandaríkjaforseta sem aldrei fer neitt nema með óhemju dýru brambolti fyrir þá sem fá hann í heimsókn, er óskiljanleg. Ég legg til að hjálparstofnanir færi úthlutanir sínar og biðraðir að Reykjanesbrautinni þann dag sem Bandaríkjaforseti á leið um hana. Hann sér þá að ástandið hér er að verða eins og í fjölmörgum ríkjum þar sem lýðurinn drepst úr harðræði á meðan stjórnvöld spara ekkert við sig og sína.

Jóhanna býður Obama til Íslands

Hvað gerðirðu við peningana Jón Ásgeir? Það er spurningin sem þú þarft að svara.

Jón Ásgeir er duglegur að snúa útúr þegar hann talar um að hann eigi engar eignir sem hann hafi falið, að hann hafi ekkert eignast með ólögmætum hætti o.s.frv.

En hann segir hins vegar aldrei hvað varð um peningana sem honum var treyst fyrir. Hvað gerðirðu við alla peningana sem þú fékkst lánaða út á tugi kennitalna félaga í þinni eigu og hvað varð um peningana í bönkunum sem þú tókst þátt í að stjórna?

Hættu að snúa útúr og segðu bara frá því hvað varð um peningana. Hverjir fengu þá, hvað var gert við þá. Tapaðirðu þeim í eintómum asnaskap eða hvað? Er það skásta afsökunin sem þú hefur? Hvar eru peningarnir ef engin verðmæti eru til á móti þeim? Upplýstu málið úr því þú talar hvort eð er um að sannleikurinn komi í ljós. Upplýstu okkur sjálfur úr því fjölmiðlamenn eru vitleysingar. Upplýstu okkur ef þú veist meira en Steinunn skiptastjóri. Hver hirti alla peningana sem þú fékkst að láni og áttir að passa ef ekkert af þeim er eftir hjá þér í neinu formi? Segðu nú bara satt frá, það trúir enginn á "þetta er bara öðrum að kenna" skýringar.

Jón Ásgeir skorar á Steinunni