Skammastu þín Gylfi.

Viðskiptaráðherrann hann Gylfi hefur ekki haft miklar áhyggjur af efnahagsmálunum hingað til. Allavega hefur ekkert legið á að lækka vexti, afnema verðtryggingu, verja heimilin o.s.frv. Og hann hefur verið talsmaður þess að ríkið verði að taka á sig þær kröfur sem gerðar eru út af Icesave og ýmsu öðru, og talið það vel viðráðanlegt að borga allt slíkt.
Þeir sem hafa gagnrýnt stjórnina og áætlanir hennar eru vitleysingar í hans huga, samanber Alex hjá Recovery Partners í gær.
Og hann hefur ekki áhyggjur af því þó nýju bankarnir hafi fengið lánasöfn gömlu bankanna með 50-65% afslætti en innheimti þau að fullu með öllum verðbótum og okurvöxtum að auki. Það er allt í lagi að krefja almenning um allt að þrefaldar verðbætur og þrefalda okurvexti ofan á höfuðstól lánanna eins og bankarnir tóku við þeim.

En það er eitt sem getur ekki gengið lengur. Það er að bankamenn hafa ekki fengið neina bónusa í meira en heilt ár. Svoleiðis vanvirðing og árás á afkomu þessarar mikilvægustu stéttar í landinu, getur ekki gengið lengur. Guði sé lof að Gylfi ætlar að bæta úr þessu. Það var loksins að hann sá ljósið. Þetta er björgun Íslands. Að innleiða bónuskerfið aftur í bankana.

Nú skilur maður líka hvað hann var að fara þegar hann var að gagnrýna fullyrðingar Alex hjá Recovery Partners. Auðvitað fara ekki lánin frá AGS bara í jöklabréf. Gylfi ætlar að útdeila þeim í bónusgreiðslum til bankamanna. Það er ekki bara að það eigi að bjarga bankamönnum heldur á að fylla björgunarbát þeirra með seðlum svo engir aðrir komist í hann. Þetta er tær snilld.

Ég veit ekki hvað Gylfa ráðherra gengur til. Hann er greinilega rúinn allri skynsemi í efnahagsmálum. Það sem hann er að gera og lætur hafa eftir sér er svo vitlaust að það er ekki annað hægt en að skammast yfir því og skamma hann fyrir það og skammast sín fyrir hann. Þó verð ég um leið að viðurkenna að það er órökrétt að skamma einhvern fyrir skort á skynsemi. Annað hvort hafa menn hana eða ekki. En eftir stendur spurningin um hvernig við getum fundið hæfa menn í mikilvæg embætti. Þessi alltumlykjandi vanhæfni í stjórnkerfinu er hrikalegt vandamál.

Bankarnir vilja bónuskerfi

Mannkynið er í þróun, nema á vissum stöðum á Íslandi.

Opin umræða um Icesave skilar árangri segir Ögmundur. Það er alveg rétt hjá honum.
En svo hefði ekki endilega verið væru stjórnvöld starfi sínu vaxin. Þá þyrfti ekki opna og almenna umræðu til að sjá fram á við.

Hér virðist stjórnvöld alveg skorta tvennt sem öllu skiptir núna.

Eitt er yfirsýn. Af því að stjórnvöld hafa ekki yfirsýn og skilning á því sem er að gerast og hvernig það snertir fólk í landinu núna og hvaða þýðingu þetta hrun hefur fyrir framtíðina þá eru þau jafnvel ekki einu sinni að vinna í þeim málum sem mestu skipta, eða gera tóma vitleysu í því sem þau vinna að. Þar má nefna að það þarf að gjörbreyta regluverki fjármálakerfisins, það er lítið eða ekkert gert í því, en ómældum fjárhæðum sóað í að endurreisa gamla bankakerfið. Rétt eins og þau haldi að þau gætu fengið dauða belju til að mjólka ef þau troða hana út af heyi.
Þau skilja ekkert í Icesave, þess vegna var gamla samninganefndin bara að bulla eitthvað og sú nýja hefur ekki enn fengið markvissa stefnu að fara eftir.
Það er ekkert gert til að endurheimta fé sem eigendur og stjórnendur bankanna létu hverfa úr bönkunum. Það er fádæma skortur á yfirsýn að hafa ekki enn fattað að þetta geti skipt miklu máli.
Svo er það lánasýkin í Steingrími og Jóhönnu sem endanlega gefur þeim falleinkunn varðandi yfirsýnina. Að stjórnvöld skuli enn trúa, eftir allt sem á undan er gengið að hægt sé að leysa málin með nýjum lánum, er kostulegt. Ég er svo sem búinn að tala um þetta í heilt ár, að það þýði ekki að taka ný lán hjá AGS eða öðrum. Því ef ekki er hægt að borga gömlu lánin, þá er ekkert frekar hægt að borga ný lán. Nú síðast í dag kom greindur maður fram í Silfri Egils og fór vel í gegn um þetta. En svo mikill er skortur forystumanna okkar á yfirsýn yfir málefnin sem þau eru að fást við að þau skilja þetta ekki ennþá.

Annað sem stjórnina skortir algerlega er frumkvæði.
Þegar allt okkar efnahagskerfi hefur hrunið til grunna er augljóst að eitthvað mikið hefur verið að. Samt er notuð gríðarleg orka og peningar í að endurreisa þetta hrunda kerfi í lítt breyttri mynd, án þess að nokkuð frumkvæði sé í þá átt að hanna nýjar undirstöður undir bankana. En frumkvæði að slíku hlýtur að þurfa að koma frá stjórnvöldum áður en þau geta fallist á ómæld útgjöld í að gera aðra tilraun með bankakerfið. Þar hefur bara verið hamrað á að endurvekja traust. Það er alveg gagnslaust ef sömu aðilar hafa ekkert frumkvæði að því að styrkja regluverkið, eftirlitið og umgjörðina í heild. Og menn þurfa að hafa þor til að hafa frumkvæði að allt annarri útfærslu á bankakerfi en almennt tíðkast í heiminum í dag. Þá er ekkert hugað að hagræðingu, samruna og bankaþörfum þjóðarinnar. Þarna skortir allt frumkvæði.

Sama er með Icesave. Okkar menn hafa ekkert frumkvæði þar. Í því máli hefur bara verið reynt að þóknast Hollendingum og Bretum með því að troða upp á þjóðina þeirra kröfum. Það hefur ekkert verið gert til að koma inn í samningana því sem er mikilvægast, að þjóðirnar standi saman að því að endurheimta féð sem tapaðist. Að sækja það til þeirra sem tóku að sér að geyma það og ávaxta. Þarna vantar allt frumkvæði.

Það er eins með það sem að almenningi snýr. Hann er bara látinn bíða og bíða eftir að einhverjum detti eitthvað annað í hug en að láta fólk bíða. En það vantar allt frumkvæði og því dettur engum í stjórnarráðinu neitt í hug annað en að láta almenning bíða áfram. Og þeim dettur heldur ekki í hug að gera neitt með þær tillögur sem almenningur og aðilar úti í bæ eru að setja fram. Þess vegna eykst atvinnuleysi, skuldir rjúka upp, greiðslugetan og viljinn minnkar, ástandið versnar. Þarna vantar allt frumkvæði yfirvalda.

Það er eins og stjórnvöld hér séu hrædd við að skera sig úr, hrædd við frumkvæði og nýjar leiðir út úr óvenjulegum vandamálum. Það er líka eins og þau skorti skilning og yfirsýn. Það er eins og þróun mannsins hafi stöðvast í stjórnarráði Íslands.

Umræða um Icesave skilað árangri

Tillaga að nýjum samningsgrundvelli.

Steingrímur, sýndu okkur nú að þú þorir að vera framsýnn og hafa frumkvæði.
Í nýjum samningsgrundvelli áttu að lofa því að Bretar og Hollendingar fái sitt greitt að fullu verði þeir samvinnuþýðir um eftirfarandi atriði:

1. Eigendur og stjórnendur bankanna borgi fyrstir, nauðugir viljugir, með samstilltu átaki Breta, Hollendinga og Íslendinga. Þeir verði gæsluvarðhaldaðir, eignafrystir og yfirheyrðir, bankaleyndarafléttaðir og uppgerðir þar til þeir eru búnir að skila því sem þeir hirtu úr bönkunum. Sama hvort það heitir arður, ofurlaun, lántökur, tapaðar fjárfestingar, vinargreiðar eða eitthvað annað.

2. Eignir þrotabúsins gangi að sjálfsögðu einnig upp í Icesave.

3. Óeðlilegar lánveitingar og greiðslur til viðskiptavina bankanna verði sérstaklega skoðaðar með það að markmiði að rekja og rifta óeðlilegum viðskiptagerningum, og ná þannig til baka sem mestu fé.

Ef Bretar og Hollendingar ganga að þessum skilyrðum með Íslendingum og aðilar koma sér saman um nánari útfærslu á þessu m.a. hvernig opnaða skuli ýmis skálkaskjól í kerfinu sem mörg eru undir verndarvæng Breta og Hollendinga þá má líka samþykkja nr.

4. Að íslenska ríkið f.h. skattgreiðenda á Íslandi greiði það sem út af stendur þegar fullreynt er hverju leiðir 1-3 skila upp í Icesave.

Með þessum samningsmarkmiðum, eða grundvelli, næst eftirfarandi fram.
Peningar eru sóttir upp í skuldina í eðlilegri röð eftir því hvert þeir fóru og hverjir báru ábyrgð á þeim. Aðilar axla sameiginlega ábyrgð á ófullnægjandi eftirliti með því að taka allir þátt í að endurheimta fé sem lagt var inn á Icesave og "hvarf" þaðan.
Tjón saklausra skattgreiðenda er lágmarkað.

Þetta tel ég vera lágmarkskröfur af hendi Íslendinga í þessum samningum og ef Bretar og Hollendingar hafna því að taka þátt í þessari aðferð við að gera dæmið upp, veikir það einungis þeirra stöðu, ekki okkar. Ef þeir fallast ekki á að sækja allt það fé sem hægt er til þeirra sem tóku við því, en vilja frekar veita þeim skjól fyrir réttmætum kröfum og uppgjöri, þá er afar erfitt fyrir þessar þjóðir að útskýra af hverju við ættum að greiða þeim eitt einasta sent eða penný vegna Icesave. Og það er ekki það að ég viti ekki að lagagrunnur er enginn til að við borgum Icesave. En ég teldi það hluta af sanngjarnri lausn að ef allt annað er reynt til að skila þessum innistæðum, þá sé sanngjarnt að við tökum þátt í að bæta það sem út af stendur. Enda brást okkar eftirlit, rétt eins og hinna landanna, sem gerir það að sanngirnismáli að við tökum þátt í eftirstöðvunum. Og það er sjálfsagt að vera sanngjarn. En hitt er líka sanngirni og þar að auki í samræmi við lög, reglur og hefðir í okkar heimi, að þeir sem gættu fjárins skili því aftur.

Skv. þeim gögnum sem ég hef undir höndum er þessi aðferðafræði sem ég legg hér til ekki það sem hefur verið lagt fyrir samninganefnd Íslands að bjóða upp á. Þess vegna kem ég þessu á framfæri hér og vænti þess að menn átti sig á að þetta er nauðsynlegt ferli í þessu máli.

Gengur hægt að koma á fundi

Ekkert þráttað um nýja bankalöggjöf hér.

Ég lít nú ekki mikið upp til Bandaríkjanna í fjármálastarfsemi. Ekki get ég sagt það. En þeir mega nú eiga það að frá því Lehman bankinn féll er þingið búið að þrátta um nýjar reglur fyrir fjármálakerfið. Þeir eru sem sagt búnir að skilja það frá upphafi hrunsins að breyta þarf kerfinu, þó ekki séu allir á einu máli um hvernig því skuli breytt. Það er gáfumerki fyrir Bandaríkjamenn.

En hér á landi hrundi ekki bara einn stórbanki og nokkrir af þeim litlu eins og í Bandaríkjunum. Hér hrundu allir stórbankarnir og allir þeir litlu líka. Á Íslandi voru það bara nokkrir af pínulitlu bönkunum sem hrundu ekki. Samt er ekki búið að þrátta neitt um nýjar reglur eða löggjöf fyrir bankakerfið á Íslandi. Hér hafa menn bara flýtt sér að endurreisa gamla kerfið án þess að laga undirstöðurnar, regluverkið, nokkuð. Það er því næstum því öruggt að okkar bankakerfi muni hrynja aftur fljótlega.

Þetta er eins og með annað hjá okkar stjórnvöldum, þau skortir yfirsýn og skilning, forystu og framsýni til að gera nokkuð gagn í þessu eða öðru sem máli skiptir.

Bankafrumvarp að fæðast vestanhafs

Bankastarfsemi er féfletting í eðli sínu. - Smá greining á stærsta þætti í nútíma bankastarfsemi.

Þegar skoðaðir eru efnahagsreikningar stóru íslensku bankanna þriggja í árslok 2007 má sjá að innlán viðskiptavina í þessum bönkum voru alls 3.527 milljarðar en aðrar lántökur bankanna voru um 7.299 miljarðar. Þannig að bankastarfsemi snýst skv. þessari stöðu greinilega um annað en að taka við innlánum og lána þau út og ávaxta með skynsamlegum hætti. Stærstur hluti bankastarfsemi snýst orðið um það að gefa út skuldabréf sem aðrir bankar kaupa og önnur lán milli banka. Þetta er greinilegt í íslensku bönkunum og fullyrt er að módelið sé svipað í öðrum bönkum, þó einhver munur sé auðvitað á milli innlána og lántöku eftir bönkum og löndum.

Bankakerfið snýst fyrst og fremst um að taka lán í öðrum bönkum til að lána enn öðrum bönkum. Þetta fjármálakerfi snýst sem sagt aðallega um sjálft sig. Og markmiðið með þessu er víst að hagnast á vaxtamun, allir bankar virðast halda að þeir geti tekið lán á tilteknum vöxtum og lánað það öðrum banka á aðeins hærri vöxtum og þannig grætt á þessu. Við vitum að öll svona keðjubréfakerfi stoppa á endanum. Þá hætta einhverjir bankar að geta borgað og bankinn sem lánið þeim sem getur ekki borgað, getur ekki heldur borgað og þannig hrynur kerfið í samræmi við tímasetningu gjalddaganna á millibankalánunum eða hvað þetta er nú kallað á fagmálinu.

Það geta auðvitað komið upp atriði sem fella svona svikamillu, eins og t.d. að einhver stór banki sé með mikið af peningum bundið í undirmálslánum af einhverju tagi, eða einhver banki hafi haft óeðlileg áhrif á verðmyndun eigin hlutafjár, eða útlán einhvers banka hafi farið í miklu mæli til eigenda bankans og tengdra aðila eða verið án fullnægjandi trygginga. Þegar kreppan skall á var mikið um svona mál. Þau tengdust mörgum bönkum og kerfið hikstaði, menn urðu hræddir nógu lengi til að stórir bankar hrundu. Síðan hefur þetta gengið eins og allir þekkja orðið. En hinn stóri undirliggjandi vandi er að bankarnir eru ekki bara að taka við fé og ávaxta það, heldur eru þeir fyrst og fremst að reyna að búa til peninga úr engu nema trausti á hvor öðrum. Þegar banki gefur út skuldabréf og einhver annar banki kaupir það, byggir það á trausti einu og sér. Banki sem gaf út bréfið fær peninga og notar þá að mestu til að kaupa örugg skuldabréf af öðrum banka í trausti þess að það sé traustur banki. Svona gengur þetta koll af kolli án þess að nokkrar tryggingar eða verðmæti séu á bak við alla þessa peninga. En þegar traustið bilar af einhverjum ástæðum hrynur þetta.

Og nú þegar kerfið hefur bilað eins rækilega og raun ber vitni kemst upp að þetta traust er einskis virði. Það býr enginn til peninga til að borga eitthvað með því einu að segjast ætla að borga.

En það sem bankarnir reyndu að fá út úr þessu voru vextir eins og ég nefndi fyrr í þessum pistli. Þannig ætluðu þeir að hagnast á þessu trausti sem þeir voru að búa til. En traustið stendur ekki undir neinum vöxtum því það er ekki að auka virði sitt með einhverri framleiðslu eða vinnu. Traustið er bara græðgi og græðgi býr ekki til peninga, hún snýst bara um að ná til sín peningum, yfirleitt annarra peningum en þess sem er gráðugur.

Og það er þessi sama græðgi eða traust sem svo er notað til að plata peninga út úr stjórnvöldum. Nú er farið í ríkiskassa allra landa til að biðja um peninga til að bjarga bönkum sem fyrir löngu síðan ákváðu að fara á hausinn þegar þeir keyptu bréf af öðrum bönkum án þess að nokkuð væri á bak við þau nema traust. Frá fyrsta degi hefur aldrei verið sjéns að hægt yrði að greiða alar þessar skuldir, enda ekki um alvöru peninga að ræða, heldur einungis peninga sem bankarnir eru að reyna að búa til úr engu. Þetta getur sem sagt ekki gengið upp nema að einhver verði rækilega plataður. Stundum líka kallað þjófnaður og fjársvik. Og núna virðist sá þáttur í þessu ganga vel. Ríkiskassarnir hafa verið opnaðir úti um allan heim til að "bjarga" peningum sem aldrei hafa verið til.

Þegar maður hefur skoðað þetta svona og velt bankastarfseminni fyrir sér, hvernig hún í raun virkar, þá hugsar maður líka um hve mikil áhættan er í bankakerfinu, þ.e. lán sem eingöngu eru byggð á trausti í því skyni að búa til peninga úr engu, en engar raunverulegar tryggingar eða verðmæti á bakvið.

Skv. auðfengnum upplýsingum þá eru heildareignir 1000 stærstu banka heimsins um 96,4 trilljónir dollara. Ef um 67% af því eru gervipeningar eins og virðist hafa verið í íslensku bönkunum eru það um 65 trilljónir dollara. Og það er þá raunverulegt ofmat á eignum þessara 1000 stærstu banka heimsins.
Skv. öðrum upplýsingum eru raunverulegar innistæður í öllum Bandarískum bönkum um 7 trilljónir dollara. Framleiðsla alls heimsins er talin um 69,5 trilljóna virði 2008 og árlegur sparnaður í flestum löndum er ca. 3% að jafnaði. Þannig að bara þessir þúsund stærstu bankar heimsins eru með ofmetnar eignir sem nema u.þ.b. allri ársframleiðslu í heiminum. Eða sem svarar til um 30 ára sparnaðar allra íbúa heimsins.

Svo er verið að tala um að byggja upp traust á bankakerfinu og fjármálakerfi heimsins. Fjármálakerfið er svo ótraust að ef öll verðmætasköpun heimsins í eitt ár færi í að rétta af 1000 stærstu bankana þá dygði það varla til. En þá dræpust líka allir íbúar heimsins því engir peningar yrðu til að kaupa neinar neysluvörur eða aðrar nauðsynar. Þannig að sú leið gengur ekki. Og miðað við að allur sparnaður íbúa heimsins yrði settur í þessar björgunaraðgerðir, þá tæki 30 ár að bjarga þessum 1000 stærstu bönkum.

Þetta er eins ótraust bankakerfi og hugsast getur. Og það þarf ekkert að bjarga því. En það þarf að bjarga okkur frá því. Bretar þurfa líka að bjarga sér frá sínu bankakerfi. En það er ekki víst að þeir skilji hvernig þetta virkar og hver staðan er.

Bretar sökkva dýpra ofan í skuldafenið

Heiðarleiki lögmannastéttarinnar minnkar jafnt og þétt.

Það fjölgar dæmunum um óheilindi lögmanna. Alltaf kemur það betur í ljós að þeir eru allra manna fégráðugastir, útsmognastir og duglegastir við að upphugsa nýjar leiðir fyrir glæpamenn til að ná meiri tökum á þjóðfélaginu.

Þessi nýja aðferð Sigurðar G. Guðjónssonar, að kaupa sér kröfu á þrotabú og vilja alls ekki fá hana greidda er nýjasta dæmið um þetta. Er furða þó spillingin í þjóðfélaginu sé víðtæk, þegar þeir sem eiga að hafa þekkingu á lögum, hafa lært þau í háskóla og ættu að skilja pínulítið meira en ólærðir um hvað þau snúast og jafnvel að bera einhverja virðingu fyrir þeim, finna sífellt upp á einhverju til að fara í kring um þau. Spilltari getur lögfræðingur varla orðið, en þegar hann leggur sig í líma við að fara á svig við lögin, notar háskólamenntun sína í lögfræði og reynslu af lögmannsstörfum til þess. Það er verið að búa til leiðir fram hjá lögum og réttarkerfi landsins til að hafa áhrif á mál með mjög óeðlilegum hætti. Sigurður er í raun að brjótast inn í réttarkerfi Íslands.

Þessu má líkja við það ef starfsmaður öryggisþjónustu notar sér kunnáttu sína og þekkingu til að stela af kúnnunum í stað þess að gæta eigna þeirra, eða þegar sérfræðingar í hugbúnaði og tölvukerfum nota kunnáttuna til að komast yfir upplýsingar sem þeir eiga ekki að komast í.

En það má að vísu ekki gleyma því að á bak við Sigurð er talið að glæpamaðurinn Jón Ásgeir Jóhannesson standi, hann muni kaupa upplýsingar þær sem Sigurður getur aflað sér með þessum hætti til að koma meintu þýfi sínu í var á flóttanum undan kröfuhöfum.

En hvar er Lögmannafélag Íslands núna? Eru engir sómakærir menn þar eða hvað? Ef Lögmannafélagið gerir ekkert til að hemja siðleysi lögmanna þá er það víst bara af því þeim er alveg sama. Það verður að skilja sem svo að lögmenn séu almennt að gerast fremur glæpahneigðir og telji það skaffa betri tekjur að vinna með glæpamönnum og taka þátt í spillingunni, en að standa vörð um lögin, heiðarleikann og þjóðarhaginn.

Keypti sér kröfu á Fons

Einföld leið til að draga úr áhættu í fjármálakerfinu.

Vilji er í raun allt sem þarf til að hemja fjármálakerfið. Ef viljinn er fyrir hendi eru leiðirnar fjölmargar.

Ein er t.d. sú að hafa bindiskyldu í samhengi við stærð fjármálakerfisins. Á Íslandi t.d. hefði ekki orðið svo alvarlegt hrun ef bindinskyldureglan hefði verið sú að allt umfram t.d. 3-4 þúsund milljarða efnahagsreikning fjármálakerfisins hefði fallið undir bindiskyldu. Þá hefði ekkert þýtt fyrir bankana að ná sér í auðfengið lánsfé frá Seðlabankanum o.fl. lánastofnunum út á svokölluð ástarbréf frá hver öðrum því þeir hefðu þurft að leggja það fé inn í Seðlabankann hvort eða er. En með þessum lántökum var í raun bara verið að svíkja út fé sem síðan lendir á lánardrottnum og skattgreiðendum að tapa. Þetta hefði sem sagt verið auðvelt að koma í veg fyrir. Með þessari aðferð myndast um leið þak á stærð fjármálakerfisins. Samt er hægt að hafa opinn fjármálamarkað að þeirri stærð sem þessi bindiskylda setur honum. Og þetta myndi leiða til hagræðis í fjármálakerfinu með því að gera því erfiðara fyrir að stækka endalaust með platpappírum á milli banka innan kerfisins.

Þetta er ein leið af mörgum til að takmarka mikið áhættuna af bankakerfi. Þetta ættu Íslendingar nú að gera. Skyldu Bretarnir fatta þetta eða finna einhverjar aðrar leiðir. Eða er þetta innantómt mas í þeim núna?

,,Stór útgáfa af Íslandi"

Hræðilegur hugsanagangur Birnu.

Það er hrikalegur feill í hugsanagangi Birnu bankastjóra.

Í hreinskilni sinni vill hún hafa borð fyrir báru til að takast á við vanda fyrirtækja og heimila. "Það síðasta sem við þurfum á að halda er að bankarnir hafi ekki bolmagn til þess að koma þeim fyrirtækjum og heimilum sem á þurfa að halda gegnum erfiðleikana.” segir hún orðrétt í þessari grein og heldur því fram að hún sé þar með að horfast í augu við raunveruleikann.

Ég sé líka raunveruleikann. Og hann er sá að bankarnir komu Íslandi, bæði fólki og fyrirtækjum í þann vanda sem við erum í. Og raunveruleikinn er líka sá að það eina sem hefur verið reynt að bjarga í landinu undanfarið, eru bankarnir sem hafa fengið ómælda aðstoð frá ríkinu, frá fólkinu í landinu, til að komast á lappirnar aftur. Þessa björgun vill Birna greinilega launa með því að pína út úr almenningi allt sem hann getur borgað. Hún er bara að hugsa um hag lánardrottna eins og hún segir óbeint í Mbl. þegar hún vísar til þess að lánardrottnar vilji fá sem mest upp í sínar kröfur. það var mikið óheillaverk þegar íslenska ríkið fór að styðja við bankana og lánardrottna til að þeir gætu ráðist samstundis aftur á almenning í landinu. En þetta finnst henni Birnu sniðugt, þetta er hennar raunveruleiki. Þetta er mín hreinskilnislega afstaða í þessu.

Birna: Erum að nota svigrúmið

Skora á ykkur að fjölmenna til Reykjavíkur og banka uppá hjá Steingrími og Jóhönnu.

Ég legg til að Vestur Húnvetningar og Strandamenn heimsæki höfuðborgina og banki upp á hjá Steingrími og Jóhönnu og komi þeim til að aðhafast gegn þessum gangsterum sem féflettu sparisjóðina og stofnfjáreigendur. Það er svo sem ekki það að Vestur Húnvetningar og Strandamenn séu skuldugri en aðrir Íslendingar þó einhverjir séu að barma sér sérstaklega fyrir þeirra hönd. Það er annað hvert heimili á höfuðborgarsvæðinu sem skuldar 20-100 milljónir vegna þess að forsendur bankanna hafa brugðist. En það sem sker sig úr hjá Vestur Húnvetningum er að skuldir þeirra eru ekki vegna fasteignakaupa. Þeir voru ekki svo vitlausir að láta plata sig í þeim, enda engin hefð fyrir gróða af fasteignaviðskiptum á því svæði í manna minnum. Nei, skuldir þeirra eru vegna bankakaupa, þeir voru svo vitlausir að taka kúlulán til að kaupa hlutabréf. Það er auðvitað skömminni skárra að hafa einhverja fasteign, sem má allavega nota sem kamar, á móti skuldum heldur en bara nokkur blöð af klósettpappír, þó það standi "Hlutabréf" á honum.

En í meginatriðum er vandamálið það sama. Útrásarvíkingar og bankaforkólfar plötuðu landsmenn upp úr skónum. Í Vestur Húnavatnssýslu og á Ströndum var ekki hægt að gera það með fasteignabólu, þannig að þar var beitt bankabólu til að féfletta fólk.

Og eftirleikurinn er líka sá sami. Þessar skuldir hafa allar verið færðar inn í Kaupþing og hina bankana fyrir 35-50% af nafnvirði. Samt þarf að borga þær að fullu til baka og með fullum verðbótum og vöxtum á nafnverð. Það svarar til þess að bankarnir séu að fá ca. 40-60% ársávöxtun á þessar kröfur og að auki höfuðstólinn tví- eða þrígreiddan m.v. yfirtökuverð lánanna. Góður bisniss það.

Það væri gaman að Strandamenn og Húnvetningar og aðrir landsmenn bönkuðu uppá hjá ríkisstjórninni og í bönkunum og ræddu þetta í heild sinni við þetta lið sem ræður ferðinni í þessu hjá okkur. Ekki ætla ég að vorkenna þeim þó þau fái ekki vinnufrið til fleiri óhæfuverka.

Húnvetningar í skuldafeni

Engar áhyggjur af ólöglegri starfsemi, bara af því að komist upp um hana.

Þeir eru furðulegir þessir bankamenn. Þeir hafa miklar áhyggjur af því að það skuli komast upp um ólöglega starfsemi sem tengist bönkunum. En þeir hafa engar áhyggjur af því að stunda ólöglega starfsemi eða veita viðskiptavinum sínum skjól til þess.

Þetta er eitraður hugsanagangur.

En þetta er ekki bundið við útlönd. Svona hefur þetta líka verið hér lengi eftir því sem hefur verið að koma í ljós.

Og svo er líka starfsemi sem er kannski ekki ólögleg en mjög óeðlileg og er falin bak við ýmsa leynd.
Nú er t.d. verið að tala um að fara að birta upplýsingar um orkuverð til stóriðjunnar, loksins eftir ártuga feluleik. Það hefur svo sem lengi mátt geta sér allvel til um þetta með því að skoða ársreikninga Landsvirkjunar, en nú er sagt að til standi að leggja spilin á borðið. Þá kemur væntanlega í ljós að stóriðjan er að kaupa rafmagn með ca. 80% afslætti m.v. það verð sem innfæddir þurfa að borga. Og jafnframt kemur væntanlega í ljós að arðsemin af raforkusölunni er lítil eða engin, þrátt fyrir sérstaka skattaafslætti og undanþágur vegna starfsemi Landsvirkjunar. Og þrátt fyrir reikningsskilareglur sem engum öðrum en orkufyrirtækjum er leyft að nota.

Það sem þjóðin sér þegar reikningarnir verða opnaðir er að það er búið að gera a.m.k. 3 "Icesave" samninga um raforkusölu til stóriðju á Íslandi. Samninga sem eru óeðlilegir, óhagkvæmir og íþyngjandi fyrir þjóðina.

Stal upplýsingum um 24 þúsund viðskiptavini

Landið er þekkt fyrir hliðarvind og vont sjólag.

Ísland er vissulega þekkt fyrir margt. Eitt af því er greinlega hliðarvindurinn. Hann er bókstaflega útflutningsvara, svo góður er hann. Mig minnir að suðvestur af landinu megi líka oft finna eitthvert versta sjólag í heiminum. Það eru sjálfsagt einhverjir sem geta upplýst betur um það. Svo er það rok og rigning og kuldi á landinu sjálfu, hríðarkóf og sviptivindar, háskalegir vegir og varasamir jöklar, kuldalegt nafn á landinu og stórhættulegir menn í viðskiptalífinu. Þetta er allt meðal þess sem landið okkar er frægt fyrir.

Ætluðu að prófa Dreamliner hér

Evrópa að fara á hausinn í heild sinni.

Ef þessar tölur eru nærri lagi þá er bara þessi endurfjármögnun Evrópu á þessu ári samsvarandi því að Ísland eitt og sér þyrfti um 60 milljarða endurfjármögnun ef þessari upphæð yrði deilt jafnt á allar þjóðir Evrópu m.v. höfðatölu.

60 milljarða lánsfjárþörf ríkissjóðs og versnandi framtíðarhorfur hefði nú þótt ansi slæm staða fyrir fáum árum síðan. 2007 og í mörg ár þar á undan hefði slík fjárvöntun valdið pólitískum uppþotum á Alþingi.
Sem betur fer höfum við Íslendingar nú ríkisstjórn sem lætur sig lítið muna um miklu stærri upphæðir og telur vel hægt að greiða úr erfiðri skuldastöðu með því einfaldlega að taka ný lán.

En ég sé að það stefnir óðfluga í óleysanleg peningavandræði í Evrópu ef skuldirnar vaxa nú á þessum hraða. Hætt er við að vaxandi skuldir og okurvextir á þeim eigi eftir að leiða til mikillar afturfarar, verðbólgu, atvinnuleysis og stríðsátaka í Evrópu innan fárra ára.

Íslandshrunið hefur nú valdið talsverðum vandræðum og áhyggjum í nokkrum Evrópulöndum, en árleg lánsfjárþörf Evrópu er skv. þessu af stærðargráðunni 15 Íslandshrun á ári m.v. efnahagsreikninga bankanna þegar þeir féllu. Þetta er meira en eitt Íslandshrun á mánuði í skuldasöfnun fyrir ríkissjóði Evrópu. Það líða ekki mörg ár áður en það verður allt vitlaust út af svoleiðis skuldasöfnun.

Ég er farinn að hallast að því að Nostradamus eigi enn eftir að hitta í mark með nokkra óheillaspádóma ef svo heldur fram sem horfir, hvort sem það er nú tilviljun hjá honum eða ekki.

Aldrei meiri þörf fyrir lánsfé

Djöfullinn er óvinur, óvinurinn er djöfullinn.

Er það ekki þannig að það er alltaf hægt að gera allt mögulegt ef menn hafa einhvern óvin að glíma við. Óvinurinn getur þjappað mönnum saman til ótrúlegustu hluta. Nú í dag er t.d. helsti óvinur ríkisstjórnar Íslands flugumferðarstjórar. Þeir eru svo slæmur óvinur að ríkisstjórnin var tilbúin til að setja lög á réttmætar aðgerðir þeirra. Svo slæman óvin hefur þessi ríkisstjórn ekki átt hér áður, og eru þó vandamálin hér margvísleg og erfið.

En óvinir sumra geta verið vinir annarra. T.d. sýnist mér að helstu óvinir íslenskrar þjóðar undanfarin ár hafi verið útrásarvíkingarnir svokölluðu. En þeir eru vinir ríkisstjórnarinnar og þess vegna er ekki verið að berjast við þá. Og reyndar eru vinirnir, útrásarvíkingarnir og ríkisstjórnin, orðnir óvinir þjóðarinnar í dag, bæði saman og sitt í hvoru lagi. Báðir aðilar vinna saman að því að koma öllum fjárglæfrunum og klúðrinu yfir á þjóðina. Hvorugur þykist hafa gert neitt af sér, en þeir sem var haldið í fjarlægð og talin trú um hvað allt var sniðugt, almenningur, eiga nú að borga.

Eins og fram kom í Kastljósi í kvöld áleit forseti Bandaríkjanna endur fyrir löngu að meiri hætta stafaði af fjármálakerfinu en öllum herafla heimsins. Hann sá djöfulinn í fjármálakerfinu. Mér sýnist að forsetinn hafi haft rétt fyrir sér og að djöfullinn sé enn í fjármálakerfinu.

Fjármálakerfið virðist vera hinn gráðugasti og vægðarlausasti alheimsdjöfull. Ríkisstjórnin og útrásarvíkingarnir eru okkar djöflar. Páfagarður hefur svo sinn djöful. Kannski við ættum að berjast við okkar djöfla eins og Páfagarður við sína, með særingamönnum. Skyldi það gera gagn?

Segir djöfulinn hafa hreiðrað um sig í Páfagarði

Áfram flugumferðarstjórar.

Það er furðulegt að ef einhver fámenn stétt manna í þjóðfélaginu stendur í kjarabaráttu og fer greinilega fram á launahækkanir sem eru innan eðlilegra marka, þá er ríkisstjórnin til í að setja bráðabirgðalög til að koma í veg fyrir verkföll í tengslum við þessa kjarabaráttu.

Þetta er hámark aumingaskapar þessarar ríkisstjórnar. Það hefði verið nær að Steingrímur J. Sigfússon hefði hótað bráðabirgðalögum til að draga úr verðhækkunum, t.d. til að setja vaxtastig í landinu í 0% eins og það ætti með réttu að vera núna og til að aftengja verðtryggingu lána. Eða til að takmarka 25.000 kr. + tímakaup skilanefndarmanna og tengdra aðila. Það er ekkert sagt við því þó slíkur taxti sé rukkaður þar. Eða til að koma böndum á útrásarvíkinga og fjárglæframenn, og lengi má áfram telja, eða til að banna afskriftar fyrir fjárglæframennina nema öll önnur ráð séu fullreynd fyrst.

Nei, um leið og fólk sem vinnur samviskusamlega fyrir launum sínum fer í réttmæta kjarabaráttu, þá er hægt að hóta bráðabirgðalögum með afgerandi hætti.

Svo heyrir maður stöðugt suðið um að nú séu þannig tímar að ekki sé rétti tíminn til að hækka laun. En það eru víst þannig tímar að það má hækka allt annað um 100% eða meira. Þetta er nú meiri undirlægjuhátturinn og aumingjaskapurinn. Ég hvet flugumferðarstjóra til að hvika hvergi. Þó þeir hafi eitthvað hærri laun en margir aðrir í landinu er það engin ástæða til að þeir þurfi að þegja og hlýða eins og hundar. Betur væri að aðrar stéttir tækju þá sér til fyrirmyndar og færu í harða kjarabaráttu sem fyrst. Það eru allar forsendur til þess, einmitt núna.

Lög leysa engan vanda

Langbest að fara bara í nauðasamning strax.

Ég er ánægður með þessa afstöðu Hollendingsins. Ég er á móti lánum frá AGS og ég vil ekki ganga í ESB.

Við verðum að vinna okkur út úr vandanum án þess að taka ný lán, það er eina mögulega leiðin í stöðunni. Ef það þýðir að við getum ekki borgað það sem við skuldum núna þá þarf bara að semja um það strax, hvort sem það verða afskriftir eða greiðsluaðlögun eins og ríkisstjórnin kallar það. Ef við getum ekki borgað það sem við skuldum núna þá getum við enn síður borgað af nýjum lánum frá AGS. Þannig að þau leysa engan vanda. Og með því að fást bara við það sem við skuldum núna án þess að taka ný lán til að borga þau gömlu þá stillum við líka núverandi lánardrottnum upp við vegg þannig að þeir verða bara að sættast á það sem hægt er að ráða við og þýðir ekki að prútta um eitthvað annað. Hvað er að því?

Ef þetta þýðir að gengið fellur, þá er það líka gott, því það styrkir samkeppnisstöðu atvinnulífsins, eykur gjaldeyristekjur og dregur úr atvinnuleysi.

Og það er enginn hagur í því fyrir lánardrottnana að gengið falli, því þá vita þeir að það verður erfiðara að fá lánin endurgreidd, þegar þau hækka vegna gengisbreytinga. Þannig að þeim verður umhugað um að gengið verði stöðugt.

Ef þetta þýðir að ríkisstjórnin falli, þá er það gott því engin leið virðist vera að losna við hana.

Ég get því ekki séð að það sé neitt að óttast, nema óttann sjálfan og aumingjaskap ráðamanna þjóðarinnar.

Og þessi ESB löngun sumra, grasið er grænna í ESB hugsunin, er óskiljanlegt bull. Ég kannast við fullt af útlendingum frá Póllandi, Lettlandi og Litháen sem vilja miklu fremur vera hér í því ástandi sem er hér núna en að flytja aftur heim til föðurlandsins. Samt eru öll þessi lönd í ESB. Og mér finnst undarlega mikið af þeim Íslendingum sem hafa flutt til ESB landa hafa ákveðið að búa þar einungis um skamman tíma og koma svo hingað aftur. Einhverra hluta vegna gerist þetta aftur og aftur. Og ekki er það veðurblíðan sem dregur fólk til landsins aftur. Það er eitthvað annað. Þannig að ég skil ekki þessa ESB stefnu. Enda koma aldrei nein haldbær rök fyrir inngöngu í ESB. Þar hefur í flestum löndum verið viðvarandi atvinnuleysi sem er miklu hærra en hér í kreppunni þegar það er verra en nokkru sinni. Þar er matarreikningurinn hærra hlutfall af tekjum íbúa flestra landanna en hér. Þar er löng hefð fyrir mikilli misskiptingu auðs, sem er tiltölulega nýtt hér, þar standa öll lönd í stríðsrekstri ein eða með öðrum sem hefur ekki þekkst hér um árhundruð þar til við gengum í Nató og fengum hér herstöð. Nú er hún aflögð. ESB hefur ryksugað og eyðlagt flest sín fiskimið. Það vilja þeir gera hér líka. Hvað höfum við í þetta samband að gera. Þetta nýja SÍS sem gín yfir öllu.

Ég er því ánægður með að Hollendingar vilja halda okkur í fjarlægð. Fátt er svo með öllu illt að eigi boði nokkuð gott. Óafvitandi eru þeir að gera okkur mikinn greiða sem við munum seint geta þakkað þeim, standi þeir við yfirlýsingarnar.

Hyggjast beita sér gegn samvinnunni við AGS