Hussein Obama farinn að hlusta á landsmenn, áður hlustuðu þeir á hann.

Nú eftir eitt ár í embætti hefur Hussein Obama helst unnið það sér til frægðar að vera óvinsælasti forseti allra tíma í Bandaríkjunum á þessum tímamótum þegar hann hefur verið í eitt ár forseti landsins. Þar með hefur hann staðið sig verr en bæði Richard Nixon sem varð að hrökklast úr embætti og George Walker Bush sem var orðinn frægur að endemum áður en hann varð forseti.

Þessi neikvæði lágpunktur á ferli Husseins Obama hefur þó haft það í för með sér sem verður að telja nokkuð gott, að hann er nú farinn að hlusta á þjóð sína. Nú hefur hann ákveðið að taka eitthvað á bankasukkinu og haga sér eins og almennilegur læknir sem fær krabbameinssjúkling á stofuna. Hann ætlar að reyna að lækna sjúklinginn af krabbameininu með alvöru meðölum. Ekki bara að segja sjúklingnum að allt sé í lagi og ævin verði góð framundan þó ekkert sé að gert. Sjúklingurinn finnur það nefnilega á sjálfum sér að það er ekki allt í lagi og krefst þess að reynt sé að lækna meinið.

Obama ætlar semsagt að gera tilraun til að koma einhverju skikki á fjármálastarfsemi Bandaríkjanna. Auðvitað verður það erfitt, þetta er krabbamein á háu stigi, næstum því ólæknandi. En samt er eina leiðin til að tjónka við það sú að reyna að lækna það með öllum tiltækum meðölum. Ef ekkert er að gert steindrepur það sjúklinginn hratt og örugglega.

Þetta er á skjön við það sem Hussein Obama er vanur. Hann hefur vanist því að fólk hlusti á hann og hylli hann og dásami. En nú hefur hann komist að því að sú hrifning nær skammt, hún var einungis tilkomin vegna væntinga sem hann byggði upp í kosningabaráttu sinni, ekki árangurs. Ef hann ætlar að starfa í 2 kjörtímabil í röð eins og algengt er í Bandaríkjunum þarf hann að sýna árangur. Árangur sem höfðar til kjósenda sem höfðu væntingar. Og þetta virðist hann nú loksins skilja nú þegar hann tekur afstöðu með þorra landsmanna í þessu máli. Hann er pínulítið í takti við Ólaf Ragnar Grímsson núna sem ákvað til tilbreytingar að standa á þjóðargjábakkanum en ekki þinggjárbakkanum þegar gjá myndaðist síðast milli þings og þjóðar.

Nú er það bara spurning hvenær Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon fara að dæmi Husseins Obama og fara að hlusta á þjóð sína í stað þess að tala bara yfir henni.

Obama sækir að bönkunum

Athugasemdir

[Heimir (IP-tala skráð) 24.1.2010 kl. 22:11]

Barack Hussein Obama er án nokkurs vafa sá forseti sem þegið hefur mest fé úr hirslum stóru alþjóðabankanna í sinni kosningabaráttu. Það er arfahæpið að hann sé í rauninni að fara að gera eitthvað sem hægir á eða stöðvar mokstur bankanna úr pyngju almennings, enda er það eðli alþjóðlegrar bankastarfsemi að búa til allskonar fjármálagaldra sem færa eignir almennings inn í bankanna án þess að fólk hvorki skilji hvað gerðist né geti rönd við reist.

Gott dæmi um það er hrunið hér heima. Peningar voru búnir til í seðlabönkum stórveldanna úr þunnu lofti, sbr. Federal Reserve. Féð varð til í tölvum, en átti aldrei neina stoð í raunveruleikanum, sem sagt, það voru engin raunveruleg verðmæti til á móti þessu fé. En peningurinn er engu að síður búinn til og lánaður til íslenskra fjármálagosa, sem sólunda fénu. Svo þegar ákveðnu magni peninga hefur verið komið í umferð í formi lána (nóg til þess að gera þjóðina gjaldþrota), þá er lokað á streymið, lán innkölluð og allt sett á suðupunkt. Allir fjármálagosarnir fara opinberlega á kúpuna en fela milljarða á leynireikningum. Alþjóðabankarnir sem áttu lánin sem íslensku gosarnir fengu inn í sína banka og fjármálastofnanir, láta líta út fyrir að þeir hafi tapað einhverju með því að afskrifa stórann hluta skuldanna, en nota afganginn til að hirða allt sem einhvers virði er í formi veða í hinu og þessu.

Þannig fara þessi bákn að því að falsa peninga (löglega að sjálfsögðu), lána þá (vitandi að þeir verða ekki greiddir til baka), krefjast svo að fá að ganga að veðum þegar allt er komið í kaldakol (sem var ætlunin allann tímann) og eru svo með barlóm í fjölmiðlum, haldandi því fram að þeir hafi tapað einhverju.

Þú skalt ekki láta þér detta það til hugar að forseti sem var valinn af eigendum og stjórnendum alþjóðabankanna sem, nota bene, eiga Federal Reserve (seðlabanka Bandaríkjanna), geri eitthvað sem þeir vilja ekki. (Þeir voru búnir að velja tvo menn sem þeir vissu að myndu gera eins og þeim er sagt í forsetaembættinu. Eins og venjulega einn demókrata og einn repúblíkana, þjóðin mátti velja þann sem þeim þótti sætari)

[Jón Pétur Líndal, 25.1.2010 kl. 00:31]

Sæll Heimir, hver sem þú ert nú og takk fyrir athugasemdina.

Því miður er það viðbúið að þú hafir alveg rétt fyrir þér í þessu, enda hefur Obama fátt gert ennþá annað en að vera sæti sölumaðurinn. En fólk hefur samt gefist upp á að kaupa hann þannig að nú er spurningin hvað verður reynt næst til að viðhalda svikamillunni. Það reyndar rétt hvarflaði að mér eitt augnablik að kannski hefði Obama ákveðið að gera eitthvað annað en fjármagnsöflin í USA ætlast til af honum. En auðvitað verður það ekki, hann verður þá bara drepinn ef ekki vill betur til.