Kim átti mikilvægasta áramótaávarpið.

Kim virðist vera sá sem á mikilvægasta áramótaávarpið um þessi áramót. 

Hann vill bæta samskiptin við Suður Kóreu og talar mjög friðsamlega til nágranna sinna í suðri.  Í ávarpinu segir hann Bandaríkjunum að hann sé tilbúinn til að taka á móti þeim með kjarnorkuvopnum verði hann ekki látinn í friði.

Mér sýnist staðan í heimsmálunum vera þannig núna að Bandaríkjunum stafi meiri hætta af styrjöld við Norður Kóreu en flestir átta sig á. 

Ráðist Bandaríkin á Norður Kóreu og takist Norður Kóreu að svara slíkri árás með að senda eina eða fleiri kjarnorkuflaugar á Bandaríkin þá mun það trúlega leiða til upplausnar Bandaríkjanna óháð því hver verða örlög Norður Kóreu.  Almenningur í Bandaríkjunum mun ekki þola það að utanríkisstefna landsins leiði til að það verði sjálft fórnarlömb stríðsátaka heimafyrir.  Nái Kim að sprengja eina kjarnorkusprengju eða fleiri á meginlandi Bandaríkjanna mun það á nokkrum dögum leiða til borgarstyrjaldar í Bandaríkjunum og heimsskipanin mun í framhaldinu breytast meira en nokkurn órar fyrir í dag.

Það er því hagur Bandaríkjanna í dag að halda friðinn við Norður Kóreu og eina örugga leiðin til að forðast hrun Bandaríkjanna vegna deilna við Norður Kóreu er að leysa þær með friðsamlegum hætti.

Sem betur fer er núverandi Bandaríkjaforseti ekki með hernaðarlegan bakgrunn.  Hann hefur því ekki það innræti að best sé að leysa deilur með hernaði, sprengjum, byssum og drápum á fólki.  En það er nóg af fólki með slíkt innræti í háum stöðum í Bandaríkjunum.  Vonandi mun það fólk ekki ná að etja Bandaríkjunu út í stríð við Norður Kóreu.  Vonandi verður árið 2018 árið sem menn fara að tala saman á jákvæðum nótum til að leysa deiluna.

 

 

Kjarnorkuhnappurinn innan seilingar

Hefur þjóðin tapað 500-700 milljörðum á SDG, Vigdísi Hauksdóttir og Wintris?

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur orðið uppvís að lygum og feluleik með félag í skattaskjóli sem hann segir að sé allt í lagi með.  Það er erfitt að skilja af hverju hann hefur haft svona mikið fyrir því að fela þetta félag og jafnvel ljúga um það og sleppa því að tilgreina það í hagsmunaskráningu sinni ef allt er með felldu varðandi félagið. 

Það sem er stóra málið í þessu öllu saman er að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson og Vigdís Hauksdóttir o.fl. þingmenn sem höfðu í maí og júní 2015 fullyrt að með skattlagningu á þrotabúin mætti ná inn 800-1000 milljörðum í ríkissjóð, en þegar frá leið ákváðu þau í staðinn að semja við bankana um uppgjör sem virðist geta skilað um 300 milljörðum í tekjur.  Þau sem sagt veittu 500-700 milljarða afslátt af fyrirhuguðum skatti á bankana með því að semja um uppgjör sem var mun hagstæðara fyrir kröfuhafa en skattlagningin sem þau boðuðu.  Og þá er stóra spurningin sú hvort kröfur Wintris á þrotabúin urðu þess valdandi að þessi gríðarlegi afsláttur var gefinn af þeim tekjum sem boðað var að innheimtar yrðu af þrotabúunum.  Var það þannig að kröfuhafar höfðu tök á forsætisráðherra í gegn um kröfur Wintris?  Var hann í þeirri stöðu að þau hjónin myndu tapa nokkur hundruð milljónum ef hann slægi ekki af fyrirhugaðri skattlagningu á þrotabúin?

Þetta er stóra spurningin sem skiptir öllu máli núna.  Ef Ísland er normalt réttarríki þá þarf tímabundið að stöðva uppgjör við þrotabú bankanna og fara í saumana á öllu því ferli hingað til og aðkomu forsætisráðherra að því.  Það þarf að haldleggja tölvur og önnur gögn og rannsaka hvers vegna forsætisráðherra og formaður fjárlaganefndar veittu 500-700 milljarða afslátt af tekjum sem þau sögðu að myndu hæglega koma í ríkissjóð. Eflaust eru fleiri sem hafa komið að þessari ákvarðanatöku og ég er ekkert að undanskilja það fólk frá ábyrgð þó ég nefni það ekki hérna.  En vegna þeirru gríðarlegu hagsmunatengsla sem ljóst er orðið að eru á milli forsætisráðherra og þrotabúa bankanna er ekki verjandi út frá hagsmunum þjóðarinnar að gera annað en stöðva uppgjörið og rannsaka það almennilega svo við fáum að vita hvort Sigmundur Davíð sé saklaus klaufi sem hafi þrátt fyrir allt verið að gera sitt besta eða hvort hann hafi afvegaleiðst vegna eigin hagsmuna og tekið þá fram yfir þjóðarhagsmuni með skelfilega dýrum hætti.

 

Sigmundur Davíð á Alþingi í júni 2015 að boða 800-1000 milljarða skatttekjur

Vigdís Hauksdóttir á Hringbraut að tala um að leggja skatt á þrotabú bankanna sem hæglega geti skilað allt að 1000 milljörðum

Röð í ræðustól að krefjast afsagnar

Lygi

Skv. tölum frá SSB (Norsku hagstofunni) https://www.ssb.no/…/stati…/husenergi/hvert-3-aar/2014-07-14 Þá er meðalorkunotkun í fjölbýli í Noregi 185 kwst á fermetra á ári Í 100 m2 íbúð en mun lægri í íbúðum í Osló (um 160 kwst). Ef miðað er samt við þessar landsmeðaltalstölur til einföldunar þá gerir það 18500 kwst á ári sem Oslóarbúar nota til upphitunar, lýsingar og á þau rafmagnstæki sem þeir nota heima hjá sér. Oslokraft selur rafmagnið á 19,09 norska aura á kwst skv. uppflettingu á nokkrum stöðum. Svo þarf að borga nettleie sem er aðgangur að dreyfikerfinu og kostar í sumum borgarhlutum Oslóar um 38 aura á kwst og 1.800 í fastagjald pr. ár Þetta gerir alls um 12.373 NOK á ári fyrir 100 m2 íbúð í Osló og reiknað á dagsgenginu eru þetta 211.943 ISK á ári eða 17.662 ISK á mánuði en ekki 34,821 ISK eins og OR heldur fram. Munurinn er þarna um 17.160 kr. á mánuði sem OR segir orkukostnaðinn i Osló hærri en hann er í raun? Af hverju er OR að láta frá sér svona vitleysu? Er erfitt að viðurkenna það að það kosti í raun bara 4000 ISK meira á mánuði að kynda í Osló en Reykjavík þó engin sé ódýra hitaveitan í Osló heldur kynt með "rándýru" rafmagni?? Og ef tekið er mið af tekjum fólks í Reykjavík og Osló, þá fer augljóslega lægra hlutfall af tekjunum í orkukaup í Osló en Reykjavík. Það er kannski aðalástæðan fyrir þessum talnafölsunum.

En þetta er ekki allt sem er vitlaust í þessari töflu frá OR. Skv. upplýsingum hjá Osló kommune https://www.oslo.kommune.no/…/priser…/vann-og-avlopsgebyrer/ þá kostar það NOK 4.443,05 á ári að nota kalt vatn og fráveitu í 100 m2 íbúð í Osló. Á gengi dagsins eru þetta ISK 76.109 eða um 6.342 ISK á mánuði en ekki 11.368 eins og OR heldur fram. Aftur er hér stór munur á tölum OR og rauntölum. Þannig er heildarveitukostnaður við 100 m2 íbúð í Osló ISK 24.004 á mánuði en ekki 46.190 eins og OR heldur fram. Þannig er mánaðarlegur orku og veitukostnaður í Osló aðeins um 4.300 kr. dýrari en í Reykjavík að því gefnu að uppgefnar tölur OR um þennan kostnað í Reykjavík séu réttar.

Öll verð sem hér er vísað í varðandi Osló innifela alla skatta og opinber gjöld.  Miðað er við að fólk kaupi straum á breytilegu verði en ekki föstu verði þar sem það er lang óhagkvæmasta verðið fyrir íbúðir í fjölbýli í Noregi og enginn hagsýnn Norðmaður sem kaupir rafmagn á þeim kjörum.

Orkuverð lægst hér

Ebóla - risamistök í hagstjórn og kapítalismanum.

Ebólufaraldurinn sem nú er sagður stjórnlaus í nokkrum Afríkuríkjum og er farinn að teygja anga sína út um heimsbyggðina er ekkert gamanmál.  Þessi pest er skæð, virðist drepa um 60-90% þeirra sem smitast og engin lyf til við þessu.  Það skásta sem menn hafa fundið upp á til að auka lífslíkur þeirra sem fá pestina er að halda niðri hita og passa að fólk fái nóg að drekka.  Þetta er ágætt svo stutt sem það nær.

Það sem hefur vakið athygli mína í sambandi við Ebólu, annað en að hún muni hugsanlega útrýma allt að 90% mannkynsins á næstu árum er umræðan um það hvers vegna ekki eru til lyf við þessari pest.  Ástæðan er sögð vera sú að lyfjafyrirtæki heimsins hafi ekki séð hagnaðarvon í að þróa lyf við þessari pest þar sem svo fáir hafa fengið hana og yfirvöld hafa tekist á við Ebólufaraldra með því að koma sjúklingum í sóttkví og halda þeim fjarri öðru fólki á meðan þeir eru að deyja.  

Þessi afstaða lyfjafyrirtækjanna, að ávinningurinn af þróun Ebólulyfs sé of lítill, er sennilega afar vanhugsuð og byggir á þeirri óskhyggju að alltaf verði hægt að halda Ebólunni niðri með því að einangra sjúklinga og láta þá deyja án þess að hleypa öðrum það nærri þeim að þeir geti smitast.   Málið er nefnilega að um leið og þessi forsenda klikkar, eins og sennilega er að gerast í núverandi faraldri, þá mun skortur á lyfjum við Ebólu hugsanlega við verstu aðstæður valda lyfjafyrirtækjunum meira tjóni og tapi en þau hafa nokkru sinni ímyndað sér að geti gerst. Ebólan mun nefnilega hugsanlega drepa allt að 6,3 milljarða af viðskiptavinum lyfjafyrirtækjanna.  Þar með getur Ebólan ef verulega illa fer, orðið að stærstu pólitísku og efnahagslegu mistökum sem maðurinn hefur gert í allri sögu mannkynsins.  Þau mistök að að þróa ekki og framleiða bóluefni, lyf eða aðra góða lækningu við Ebólu getur kostað mannkynið að það tapi um 90% viðskipta sinna, viðskipti og tekjur stórfyrirtækjanna geta dregist saman um allt að 90%, landsframleiðsla allra landa getur dregist saman um allt að 90%, skatttekjur allra ríkja geta dregist saman um allt að 90%,  greiðslufall lána yrði í slíkum aðstæðum líklega um 99%.  Ebólan sem er sjúkdómur svo fárra að það tekur því ekki að búa til lyf við henni getur sem sagt og mun valda meiri hörmungum og á fleiri sviðum en nokkurn hefur órað fyrir ef ekki verður snarlega gripið í taumana nú þegar ekki virðist lengur hægt að halda henni í skefjum með að láta fólk deyja í einangrun.  Að meðhöndla þennan sjúkdóm með lögmálum kapítalismans um skammtímagróða og afskiptaleysi stjórnvalda um heim allan gagvart þessari nálgun á vandanum gæti orðið að stærstu mistökum allra tíma í hagstjórn og kapítalisma.

Maðurinn ekki með ebólu

Nýkommúnismi - sögulegt lágmark lágkúrunnar í Háskóla Íslands,

Ömurlegt er að lesa að það sé verið að nota opinbert fá á Íslandi til að fá predikara frá Bandaríkjunum til að predika nýkommúnismann yfir Íslendingum.  

Þennan nýja kommúnisma sem gengur út á að ríkið eigi að gera sem minnst, þeir ríkustu að verða ríkari og almenningur blankari.  Þeir einir fái læknishjálp sem eru nógu ríkir, þeir komist í skóla sem eru nógu ríkir, einu fyrirtækin eigi að vera stórar keðjur, alþjóðleg group og önnur einokunar- eða fákeppnisfyrirtæki sem geti algjörlega stjórnað sínum mörkuðum, verðlagningu, vöruúrvali og hagnaði án nokkurrar virkrar samkeppni.  Eini verulegi munurinn á þessum kommúnisma og þeim gamla er að þegar kynt var undir honum var fólkið matað á þjóðernishyggju, nú er fólk matað á hagvaxtarkjaftæði.   Og ótrúlegt en satt, þetta hagvaxtarkjaftaði virkar ótrúlega vel, sérstaklega á fáfrótt menntafólk sem virðist vera of vitlaust til að skilja þróun síðustu ára þar sem hagvöxtur og almenn velsæld hefur dalað jafnmikið og auður þeirra allra ríkustu hefur aukist.

Annars er þetta bara venjulegur kommúnismi sem gengur út það að sumir séu jafnari en aðrir og hafi allt til alls en hinir hafi ekkert nema eitthvað kjaftæði um bjarta framtíð.  Eða kannski má orða þetta betur þannig að hugmyndafræðin gengur eiginlega út á að þeir ofurríki ráði öllu og raki saman fé, ríkið og almenningur séu ávallt til þjónustu reiðubúin fyrir þessa elítu.

Ég vorkenni Háskóla Íslands að taka þátt í þessari lágkúru, það er af sem áður var þegar Háskólinn var stofnaður af metnaði og framsýni. 

Háir skattar á ríkt fólk skaðlegir

Fyrsta hægristjórnin í hruni í myndun.

Það væri nú sérstakt að á degi verkalýðsins væri verið að leggja grunn að fyrstu hægristjórn landsins eftir hrun og í hruni.  

Reyndar hlýtur sú að vera raunin, Sigmundur Davíð má ekki slóra við stjórnarmyndun, kjósendum hans blæðir hratt út.  Þeir þola ekki langa bið eftir stjórn sem yrði mynduð með flóknum málalengingum og litlum styrk þegar stór loforð þarf að standa við.  Og Bjarna Ben er í mun að komast að, annars er formannsferli hans í Sjálfstæðisflokknum sjálfhætt verði flokkurinn ekki með í næstu stjórn.  Kjósendur Sjálfstæðisflokksins hafa margir kosið framsókn núna og strikað yfir Bjarna, enda telja þeir ýmsir að Geir Haarde hafi verið dæmdur fyrir landráð fyrir að passa sig ekki á því sem menn eins og Bjarni voru að gera fyrir hrun.  Svo eru þetta auðvitað langstærstu flokkarnir, hvor um sig með 30%.  Þannig að margt þrýstir á þeir klári þetta fljótt.  Aðrir kostir eru hvort eð er vart í stöðunni. 

Svo er Framsóknarflokkurinn nýskúraður og ferskur með enga gamla Framsóknarmenn sem frambjóðendur eða kjósendur.

Frísklegur flokkur framsókn er,
fá eru kunnugleg andlit hér,
Fátt sem minnir á það sem var,
slitið á gamlar tengingar.

Engin plott og pukur nú,
engin pólitísk hagsmunamjólkurkú.
Ekkert virðist sem áður var,
Ekkert vandamál lengur þar.

Framsóknarflokkurinn fallegur er,
lofaði fullt af peningum hér.
Allt fyrir alla - féll í kramið,
Afkomubati - og skassið tamið.

Getur Sigmundur stýrt,
skuldunum niður sem lofað var?
Verður ráðið rýrt,
verður Framsókn svikarar?

Kemur bráðum betri tíð?
Vænkast bráðum hagur hér?
Blasir við oss framtíð fríð,
ef Framsókn stýrir þér?

Kosningaloforðin koma og fara,
hægri eða vinstri - hvað er best?
Klúður kjósenda er það bara,
að fá aðra hallærisstjórn fyrir rest.

 

Formenn hittust á leynifundi

Haldið upp á 100 ára spillingarafmæli 2016 eftir næst bestu kosningu í sögu flokksins.

Það er vel við hæfi að flokkurinn sem oft er nefndur spilltasti flokkur landsins, Framsóknarflokkurinn, fái góða kosningu núna.  Á komandi kjörtímabili má nefnilega búast við hátíðahöldum í tilefni af 100 ára spillingarafmæli flokksins sem var stofnaður 1916.  

Úrslitin í gær voru þau næstbæstu í sögu flokksins, í þingmönnum talið.  Aðeins 1931 hefur flokkurinn fengið fleiri menn kjörna á þing, en þá fékk flokkurinn 35% atkvæða og 23 menn kjörna. 

38 menn á þing samtals (60% þingmanna)  hjá þessum gömlu vinaflokkum B og D ætti að tryggja góðan frið á stjórnarheimilinu á kjörtímabilinu hvað svo sem gengur á niðri á jörðinni - hjá almenningi.

Það er frekar skrítin fyrirsögn á MBL.is að tala um 51% atkvæðamagn sem einhvern grunn fyrir stjórnarmyndun.  Menn mynda ekki ríkisstjórnir eftir atkvæðamagni í kosningum, heldur þingstyrk, sem er allt annað eins og tölurnar sýna, 60% á móti 51%. 

Til hamingju Ísland! 

Geta myndað stjórn með 51% fylgi

Þegar þeir sem hafa orðið að flýja land geta snúið aftur - þá er kreppunni lokið.

Ég er algjörlega sammála Ragnari Árnasyni. Hann skýrir þetta ágætlega. Auðvitað er kreppunni ekki lokið fyrr en menn eru komnir upp úr holunni eins og hann segir.

Það eru raunar fleiri hliðstæðir mælikvarðar sem má nota á kreppulokin. T.d. það hvenær fólk sem hefur hrökklast úr landi undan kreppunni snýr aftur. Það bólar ekkert á því ennþá að þessi mælikvarði sýni að kreppunni sé lokið.

Svo vantar ennþá batamerki á siðferðisvoginni. Það hefur ekkert verið gert til að laga siðferðiskreppuna sem fylgi fjárhagskreppunni og var undirrót hennar. Þetta er mjög mikilvægur mælikvarði á það hvenær kreppunni er lokið. Á meðan spillingin grasserar sem aldrei fyrr með afskriftum, bankaofbeldi, siðlausum viðskiptum við stærstu svindlara landsins án þess að þeir séu spurðir af hverju þeir eigi allt í einu peninga núna þrátt fyrir endalaus töp og afskriftir að undanförnu og svona mætti lengi telja, þá er kreppunni ekki lokið. Sama má segja um stjórnmálin, á meðan stjórnvöld hamast við að færa peninga almennings til glæpamanna og glæpafyrirtækja leynt og ljóst þá er kreppunni ekki lokið.

Það versta er að stjórnvöld viðhalda kreppunni. Almenningur er með betra siðferði en stjórnvöld og skilur nokkuð vel hvað þarf að gera til að gera upp við fortíðina - ljúka kreppunni. Það kemur m.a. fram í forsetakosningum í dag þar sem þjóðin framlengir forsetatíð sitjandi forseta vegna þess að hann hefur bætt sitt siðferði þrátt fyrir afleita fortíð og virka þáttöku í undirbyggingu hrunsins. Stjórnmálamenn berja hins vegar hausnum við steininn og forherðast með hverju árinu. Það sést vel á núverandi ríkisstjórn að völdin spilla. Þau spilla svo mikið að menn hika ekki við að herða á siðferðiskreppunni til þess eins að treina titlana út tímabilið fram að næstu alþingiskosningum.

Kreppunni ekki lokið þrátt fyrir hagvöxt

Fjölmiðlar koma í veg fyrir að Ísland fái nýjan forseta í dag.

Sjö ástæður fyrir að kjósa Ólaf. Röðin er ótengd vigt ástæðnanna - er bara notuð til að afmarka þær skýrt

1. Fjölmiðlar komu með sinn eigin frambjóðanda, Þóru, og hafa hampað henni á kostnað frjálsra framboða. Því miður er frambjóðandi fjölmiðlanna sá lélegasti sem í boði er þrátt fyrir veglega umgjörð - það sjá flestir kjósendur - og þykir því skárra að hafa óbreytt ástand en að hætta á að fjölmiðlaframbjóðandinn verði kosinn.

2. Vitað er að Ólafur verður ekki nema eitt kjörtímabil í viðbót í embætti og varla það. Úr því fjölmiðlar komu í veg fyrir frjálst val á nýjum forseta er vel þolanlegt að hafa Ólaf áfram vitandi það að við losnum við hann eftir max 4 ár.

3. Ólafur hefur gert góða hluti í seinni tíð þrátt fyrir afleit fyrstu 12 árin (árin sem Davíð Þór studdi hann) Það er líka fremur líklegt að hann vilji nota þessi síðustu ár sín í embætti til að tryggja sér enn frekar góð eftirmæli og haldi áfram að standa sig.

4. Fjölmiðlaframboðið sem hefur verið sett fram sem framboðið sem á að fella Ólaf er vel stutt af Samfylkingunni. M.v. stöðu þess flokks hvað varðar einræðistilburði, vanhæfa forystu og vanvirðingu við lýðræðið og kjósendur er eðlilegt að menn kjósi fremur sitjandi forseta en framboð stutt af þeim flokki. Það væri að fara úr öskunni í eldinn.

5. Valdheimildir nýttar til að hleypa almenningi frekar að stjórn landsins, veita aðhald og draga úr spillingu. Þetta hefur Ólafur framkvæmt þrátt fyrir að hafa tekið þátt í spillingunni sjálfur. Hann hefur boðað áframhald á þessu fyrirkomulagi. Frambjóðandi fjölmiðlanna og Samfylkingarinnar hefur hins vegar lýst því yfir að hún vilji ekkert gera sem truflað geti spillta stjórnsýslu fyrr en hún meti það svo að neyðarástand skapist vegna spillingarinnar. Hún stefnir frekar að því að fá þjóðina til að sætta sig við rotið stjórnkerfi og spillingu. Þarna er Ólafur aftur skárri kostur.

6. Reynsla og kraftur. Ólafur er auðvitað með sérstöðu meðal frambjóðenda hvað það varðar að hafa mikla reynslu af forsetastörfum. Því verður ekki á móti mælt að þessi reynsla skiptir miklu máli þegar maður með hana er í boði. Einnig virkar hann kraftmikill og getur notað krafta sína að mestu óskipta í þágu þjóðarinnar sem forseti. Fjölmiðlaframbjóðandinn Þóra er hins vegar reynslulaus eins og við er að búast en þar að auki stödd þar í lífi sínu þar sem hennar einkalíf krefst mikils tíma.

7. Framkoma. Ólafur kemur vel fyrir er einbeittur og eins og meitlaður í stein á skjánum. Kemst vel frá svörum sínum hversu erfiðar og óþægilegar spurningarnar eru. Þóra færist hins vegar undan svörum, notar mikið innihaldslausa frasa, er horfandi út og suður, virðist ekki alltaf fylgjast vel með. Með öðrum orðum, hún virkar ekki örugg eða forsetaleg í sjónvarpi og vekur ekki traust sem mögulegur forseti. Hún hefur raunar mjög undarlega sjónvarpsframkomu á forsetabekknum miðað við langa reynslu hennar úr sjónvarpi. Þegar frambjóðendur sitja fyrir svörum í sjónvarpi er Þóra að standa sig þeirra verst.

Ég tek fram að þó ég beri þarna saman Ólaf og Þóru þá styð ég hvorugt þeirra. Að kjósa Þóru finnst mér eins og að fara úr öskunni í eldinn. Samt er Ólafur fulltrúi gamla tímans og að losna við hann er hluti af því uppgjöri sem Íslendingar eiga eftir að klára við fortíðina. Fyrir afskipti fjórða valdins hefur mistekist að gera upp forsetaembættið í kosningunum í dag.

M.v. þá frambjóðendur sem eru á kjörseðlinum í dag væru skynsamleg úrslit fyrir þjóðina að frambjóðendur fengju atkvæði í þessari röð.
1-2 sæti. Andrea og Herdís
3. sæti Hannes.
4. sæti. Ari Trausti.
5. sæti. Ólafur.
6. sæti. Þóra.

Barátta byggð á „ósannindum og níðrógi“

Launatekjur sjálfstætt starfandi hverfa líka í hítina að mestu.

Það kemur ekki á óvart að vaxtatekjur fólks fari í eitthvað annað en vasa þeirra sem skráðir eru eigendur peninganna. Ríkið tekur til sín meira úr öllum áttum til að halda úti kerfi sem á að passa að enginn komist undan því að láta ríkið hirða mest allt af sér sem aflað er.

Sjálfstætt starfandi iðnaðarmenn þurfa að greiða um 78% af útseldri vinnu með vsk. í starfskostnað, tekjuskerðingar og skatta. Þetta á að vísu við um þær tekjur sem þeir afla eftir að skattleysismörkum í staðgreiðslu er náð. Þetta er reyndar skv. útreikningum frá 2009 þannig að líklega hefur þetta hlutfall versnað eitthvað síðan.

Til að sýna betur hvað þetta er mikil ánauð fyrir sjálfstætt starfandi íslenska iðnaðarmenn þá þurfa þeir að selja vinnu sína út á 14-15.000 krónur á tímann til að eiga eftir í eigin vasa það sama og norskir launþegar í sambærilegum störfum.

Það er því skiljanlegt að íslenskir iðnaðarmenn flykkjist til Noregs í vinnu. Þrátt fyrir að almennt verðlag sé þar hærra en á Íslandi þá kemur þrennt til góða á móti, lægri skattar, engin verðtrygging og miklu hærri laun.

Fá 438 þúsund í vexti, en 5% sitja eftir