Myndlíkingaraumingjar.

Nú er það líklega næsta verkefni kommúnista á Íslandi að koma einhverjum myndlíkingaraumingja í ritstjórastólinn á Morgunblaðinu. Davíð er kominn þangað og alls staðar þar sem hann hefur starfað hafa kommúnistarnir komið fljótlega á eftir með góða myndlíkingarauminga.

Ingibjörg Sólrún í borgarstjórastól Reykjavíkur o.fl, Dagur B. Eggertsson í sama starf, Jóhanna Sigurðardóttir í forsætisráðuneyti, Össur Skarphéðinsson í utanríkisráðuneyti, Már Guðmundsson í Seðlabankann. Allt eru þetta glögg dæmi um myndlíkingaraumingja sem hafa tyllt sér í stólana á eftir Davíð, fólk sem á auðvelt með að myndgera vandamál, líkja þeim við bruna, skipbrot, slökkvistarf o.s.frv.

En það er ekki hægt að gefa þessu fólki betra heiti en að vera myndlíkingaraumingjar, því miður. Þau hafa ekki getu til að leysa nokkurn hlut, það sanna þau á hverjum degi. Það eina sem þau eiga sameiginlegt fyrir utan það að vera myndlíkingaraumingjar er að hafa komist til umtalsverðra valda á Íslandi. Það hlýtur þá að þýða að við Íslendingar séum myndlíkingaraumingjadýrkendur, þ.e. við aðhyllumst mjög vinstri sinnaða myndlíkingaraumingjastefnu.

Skv. framkvæmd þessarar pólitísku stefnu felst hún í því að gera fullt af engu nema að tala um vandamál en láta þau um leið reka á reiðanum og vona að þau leysist eða hverfi þannig af sjálfu sér. Svo er þetta skreytt dálítið með blautum draumförum um ESB.