Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur orðið uppvís að lygum og feluleik með félag í skattaskjóli sem hann segir að sé allt í lagi með.  Það er erfitt að skilja af hverju hann hefur haft svona mikið fyrir því að fela þetta félag og jafnvel ljúga um það og sleppa því að tilgreina það í hagsmunaskráningu sinni ef allt er með felldu varðandi félagið. 

Það sem er stóra málið í þessu öllu saman er að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson og Vigdís Hauksdóttir o.fl. þingmenn sem höfðu í maí og júní 2015 fullyrt að með skattlagningu á þrotabúin mætti ná inn 800-1000 milljörðum í ríkissjóð, en þegar frá leið ákváðu þau í staðinn að semja við bankana um uppgjör sem virðist geta skilað um 300 milljörðum í tekjur.  Þau sem sagt veittu 500-700 milljarða afslátt af fyrirhuguðum skatti á bankana með því að semja um uppgjör sem var mun hagstæðara fyrir kröfuhafa en skattlagningin sem þau boðuðu.  Og þá er stóra spurningin sú hvort kröfur Wintris á þrotabúin urðu þess valdandi að þessi gríðarlegi afsláttur var gefinn af þeim tekjum sem boðað var að innheimtar yrðu af þrotabúunum.  Var það þannig að kröfuhafar höfðu tök á forsætisráðherra í gegn um kröfur Wintris?  Var hann í þeirri stöðu að þau hjónin myndu tapa nokkur hundruð milljónum ef hann slægi ekki af fyrirhugaðri skattlagningu á þrotabúin?

Þetta er stóra spurningin sem skiptir öllu máli núna.  Ef Ísland er normalt réttarríki þá þarf tímabundið að stöðva uppgjör við þrotabú bankanna og fara í saumana á öllu því ferli hingað til og aðkomu forsætisráðherra að því.  Það þarf að haldleggja tölvur og önnur gögn og rannsaka hvers vegna forsætisráðherra og formaður fjárlaganefndar veittu 500-700 milljarða afslátt af tekjum sem þau sögðu að myndu hæglega koma í ríkissjóð. Eflaust eru fleiri sem hafa komið að þessari ákvarðanatöku og ég er ekkert að undanskilja það fólk frá ábyrgð þó ég nefni það ekki hérna.  En vegna þeirru gríðarlegu hagsmunatengsla sem ljóst er orðið að eru á milli forsætisráðherra og þrotabúa bankanna er ekki verjandi út frá hagsmunum þjóðarinnar að gera annað en stöðva uppgjörið og rannsaka það almennilega svo við fáum að vita hvort Sigmundur Davíð sé saklaus klaufi sem hafi þrátt fyrir allt verið að gera sitt besta eða hvort hann hafi afvegaleiðst vegna eigin hagsmuna og tekið þá fram yfir þjóðarhagsmuni með skelfilega dýrum hætti.

Sigmundur Davíð á Alþingi í júni 2015 að boða 800-1000 milljarða skatttekjur

Vigdís Hauksdóttir á Hringbraut að tala um að leggja skatt á þrotabú bankanna sem hæglega geti skilað allt að 1000 milljörðum

	Röð í ræðustól að krefjast afsagnar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ebólufaraldurinn sem nú er sagður stjórnlaus í nokkrum Afríkuríkjum og er farinn að teygja anga sína út um heimsbyggðina er ekkert gamanmál.  Þessi pest er skæð, virðist drepa um 60-90% þeirra sem smitast og engin lyf til við þessu.  Það skásta sem menn hafa fundið upp á til að auka lífslíkur þeirra sem fá pestina er að halda niðri hita og passa að fólk fái nóg að drekka.  Þetta er ágætt svo stutt sem það nær.

Það sem hefur vakið athygli mína í sambandi við Ebólu, annað en að hún muni hugsanlega útrýma allt að 90% mannkynsins á næstu árum er umræðan um það hvers vegna ekki eru til lyf við þessari pest.  Ástæðan er sögð vera sú að lyfjafyrirtæki heimsins hafi ekki séð hagnaðarvon í að þróa lyf við þessari pest þar sem svo fáir hafa fengið hana og yfirvöld hafa tekist á við Ebólufaraldra með því að koma sjúklingum í sóttkví og halda þeim fjarri öðru fólki á meðan þeir eru að deyja.  

Þessi afstaða lyfjafyrirtækjanna, að ávinningurinn af þróun Ebólulyfs sé of lítill, er sennilega afar vanhugsuð og byggir á þeirri óskhyggju að alltaf verði hægt að halda Ebólunni niðri með því að einangra sjúklinga og láta þá deyja án þess að hleypa öðrum það nærri þeim að þeir geti smitast.   Málið er nefnilega að um leið og þessi forsenda klikkar, eins og sennilega er að gerast í núverandi faraldri, þá mun skortur á lyfjum við Ebólu hugsanlega við verstu aðstæður valda lyfjafyrirtækjunum meira tjóni og tapi en þau hafa nokkru sinni ímyndað sér að geti gerst. Ebólan mun nefnilega hugsanlega drepa allt að 6,3 milljarða af viðskiptavinum lyfjafyrirtækjanna.  Þar með getur Ebólan ef verulega illa fer, orðið að stærstu pólitísku og efnahagslegu mistökum sem maðurinn hefur gert í allri sögu mannkynsins.  Þau mistök að að þróa ekki og framleiða bóluefni, lyf eða aðra góða lækningu við Ebólu getur kostað mannkynið að það tapi um 90% viðskipta sinna, viðskipti og tekjur stórfyrirtækjanna geta dregist saman um allt að 90%, landsframleiðsla allra landa getur dregist saman um allt að 90%, skatttekjur allra ríkja geta dregist saman um allt að 90%,  greiðslufall lána yrði í slíkum aðstæðum líklega um 99%.  Ebólan sem er sjúkdómur svo fárra að það tekur því ekki að búa til lyf við henni getur sem sagt og mun valda meiri hörmungum og á fleiri sviðum en nokkurn hefur órað fyrir ef ekki verður snarlega gripið í taumana nú þegar ekki virðist lengur hægt að halda henni í skefjum með að láta fólk deyja í einangrun.  Að meðhöndla þennan sjúkdóm með lögmálum kapítalismans um skammtímagróða og afskiptaleysi stjórnvalda um heim allan gagvart þessari nálgun á vandanum gæti orðið að stærstu mistökum allra tíma í hagstjórn og kapítalisma.

	Maðurinn ekki með ebólu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það væri nú sérstakt að á degi verkalýðsins væri verið að leggja grunn að fyrstu hægristjórn landsins eftir hrun og í hruni.  

Reyndar hlýtur sú að vera raunin, Sigmundur Davíð má ekki slóra við stjórnarmyndun, kjósendum hans blæðir hratt út.  Þeir þola ekki langa bið eftir stjórn sem yrði mynduð með flóknum málalengingum og litlum styrk þegar stór loforð þarf að standa við.  Og Bjarna Ben er í mun að komast að, annars er formannsferli hans í Sjálfstæðisflokknum sjálfhætt verði flokkurinn ekki með í næstu stjórn.  Kjósendur Sjálfstæðisflokksins hafa margir kosið framsókn núna og strikað yfir Bjarna, enda telja þeir ýmsir að Geir Haarde hafi verið dæmdur fyrir landráð fyrir að passa sig ekki á því sem menn eins og Bjarni voru að gera fyrir hrun.  Svo eru þetta auðvitað langstærstu flokkarnir, hvor um sig með 30%.  Þannig að margt þrýstir á þeir klári þetta fljótt.  Aðrir kostir eru hvort eð er vart í stöðunni. 

Svo er Framsóknarflokkurinn nýskúraður og ferskur með enga gamla Framsóknarmenn sem frambjóðendur eða kjósendur.

	Formenn hittust á leynifundi
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég er algjörlega sammála Ragnari Árnasyni. Hann skýrir þetta ágætlega. Auðvitað er kreppunni ekki lokið fyrr en menn eru komnir upp úr holunni eins og hann segir.

Það eru raunar fleiri hliðstæðir mælikvarðar sem má nota á kreppulokin. T.d. það hvenær fólk sem hefur hrökklast úr landi undan kreppunni snýr aftur. Það bólar ekkert á því ennþá að þessi mælikvarði sýni að kreppunni sé lokið.

Svo vantar ennþá batamerki á siðferðisvoginni. Það hefur ekkert verið gert til að laga siðferðiskreppuna sem fylgi fjárhagskreppunni og var undirrót hennar. Þetta er mjög mikilvægur mælikvarði á það hvenær kreppunni er lokið. Á meðan spillingin grasserar sem aldrei fyrr með afskriftum, bankaofbeldi, siðlausum viðskiptum við stærstu svindlara landsins án þess að þeir séu spurðir af hverju þeir eigi allt í einu peninga núna þrátt fyrir endalaus töp og afskriftir að undanförnu og svona mætti lengi telja, þá er kreppunni ekki lokið. Sama má segja um stjórnmálin, á meðan stjórnvöld hamast við að færa peninga almennings til glæpamanna og glæpafyrirtækja leynt og ljóst þá er kreppunni ekki lokið.

Það versta er að stjórnvöld viðhalda kreppunni. Almenningur er með betra siðferði en stjórnvöld og skilur nokkuð vel hvað þarf að gera til að gera upp við fortíðina - ljúka kreppunni. Það kemur m.a. fram í forsetakosningum í dag þar sem þjóðin framlengir forsetatíð sitjandi forseta vegna þess að hann hefur bætt sitt siðferði þrátt fyrir afleita fortíð og virka þáttöku í undirbyggingu hrunsins. Stjórnmálamenn berja hins vegar hausnum við steininn og forherðast með hverju árinu. Það sést vel á núverandi ríkisstjórn að völdin spilla. Þau spilla svo mikið að menn hika ekki við að herða á siðferðiskreppunni til þess eins að treina titlana út tímabilið fram að næstu alþingiskosningum.

	Kreppunni ekki lokið þrátt fyrir hagvöxt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það kemur ekki á óvart að vaxtatekjur fólks fari í eitthvað annað en vasa þeirra sem skráðir eru eigendur peninganna. Ríkið tekur til sín meira úr öllum áttum til að halda úti kerfi sem á að passa að enginn komist undan því að láta ríkið hirða mest allt af sér sem aflað er.

Sjálfstætt starfandi iðnaðarmenn þurfa að greiða um 78% af útseldri vinnu með vsk. í starfskostnað, tekjuskerðingar og skatta. Þetta á að vísu við um þær tekjur sem þeir afla eftir að skattleysismörkum í staðgreiðslu er náð. Þetta er reyndar skv. útreikningum frá 2009 þannig að líklega hefur þetta hlutfall versnað eitthvað síðan.

Til að sýna betur hvað þetta er mikil ánauð fyrir sjálfstætt starfandi íslenska iðnaðarmenn þá þurfa þeir að selja vinnu sína út á 14-15.000 krónur á tímann til að eiga eftir í eigin vasa það sama og norskir launþegar í sambærilegum störfum.

Það er því skiljanlegt að íslenskir iðnaðarmenn flykkjist til Noregs í vinnu. Þrátt fyrir að almennt verðlag sé þar hærra en á Íslandi þá kemur þrennt til góða á móti, lægri skattar, engin verðtrygging og miklu hærri laun.

	Fá 438 þúsund í vexti, en 5% sitja eftir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ólafur Ragnar vakti víst athygli þeirra er hlustuðu á hann í morgun á Bylgjunni. Ég var ekki einn af þeim, en er búinn að sjá margar fréttir um ummæli hans í þættinum og komment lesenda sumra netmiðlana um þau.

Ég er ekki einn af þeim sem ætla að kjósa Ólaf í sumar. Hann er búinn að vera nógu lengi og aðrir frambjóðendur í boði sem virðast vel hæfir í embættið. Auk þess er kominn tími til að þjóðin fari að horfa fram á við einhvers staðar þar sem máli skiptir. Það er óþarfi að gera það sama með forsetaembættið eins og gert hefur verið með ríkisstjórnina og bankana, að vera áfram með sama gamla liðið og sömu aðferðirnar og komu landinu á hausinn.

En ummæli Ólafs þar sem hann gagnrýnir RÚV og mótframbjóðanda RÚV til forsetaembættis, Þóru Arnórsdóttur, eru mjög skiljanleg. Að mínu mati er hárrétt það sem Ólafur segir um þetta. Það skilur hver heilvita maður sem eitthvað fylgist með. Og hann verður að fá plús í kladdann fyrir það sem hann segir og gerir rétt. RÚV er í raun virk kosningamaskína fyrir frambjóðanda sem virðist enga stefnuskrá hafa aðra en þá að ætla ekki að skipta sér af neinu sem kemur frá ríkisstjórninni. Slíkur frambjóðandi er í raun að sýna kjósendum puttann fyrirfram. Slíkur frambjóðandi er að sækjast eftir embættinu sem fulltrúi ríkisstjórnar en ekki þjóðar. Samt gleypir vitlaus og villuráfandi þjóðin við þessum frambjóðanda.

Í umræðum um forsetaembættið og forsetakosningarnar 2012 er mér orðið ljóst að bæði þjóðin og fjölmiðlarnir eru á margan hátt á villigötum. Alls konar frasar og hugmyndir og innihaldslaus persónudýrkun staðfesta það. Hér eru nokkur dæmi:

Frasi 1. Forsetinn á að vera sameiningartákn þjóðarinnar.
Þetta er vitleysa, þó það sé auðvitað í góðu lagi ef hann getur samrýmt þetta starfi sínu að öðru leyti. Hlutverk forsetans er skilgreint í stjónarskrá. Í henni er hvergi minnst á neitt sameiningartákn.

Frasi 2. Ólafur Ragnar virkjaði málskotsréttinn.
Þetta er vitleysa. Hann var fyrstur til að nota hann, það er óumdeilt. En í stað þess að ræða um að hann hafi "virkjað" þennan rétt sem hefur verið virkur frá stofnun lýðveldisins væri rétt að spyrja hvort það hafi alltaf verið rétt af fyrri forsetum að líta fram hjá málskotsréttinum í mikilvægum málum. Þegar öllu er á botninn hvolft þá sverja forsetar drengskaparheit að stjórnarskránni, þar með talið að 26. gr. þar sem kveðið er á um að forsetinn geti synjað lagafrumvarpi staðfestingar.

Hugmynd 1. Það þarf að taka málskotsréttinn af forsetanum eða setja þrengri reglur um hvernig hann má nota þennan rétt. Í stað þess að villast út í þessa umræðu væri nær að tala um hvernig má einfalda kosningakerfið þannig að ódýrt og skilvirkt geti verið að skjóta málum til þjóðarinnar. Við höfum stjórn og stjórnarandstöðu sem geta ekki komið sér saman um neitt, ekki einu sinni hvenær fólk fái að kjósa um hluti eins og nýja stjórnarskrá og við höfum embættismannakerfi ótal smákónga sem hafa hver sína hugmyndina um hvernig eigi að framkvæma einfaldar kosningar og gera stöðugt stórmál úr engu í þeim efnum.
Munum að málskotsrétturinn er fyrst og fremst réttur kjósenda til að afgreiða málin. Það eina sem forsetinn gerir með því að neita að skrifa undir lög er að hann leyfir þjóðinni að ákveða fyrir sig hvort hann á að skrifa undir þau eða ekki. Þetta er kallað lýðræði.

Persónudýrkunin er svo annar kapítuli með sína frasa:

Persónudýrkunarfrasi 1. Við viljum flottan forseta og börn á Bessastaði. Þetta er ótrúlega heimskulegur frasi. Eins og ég hef áður minnst á þá er hlutverk forseta skilgreint í stjórnarskrá og á Bessastaði þurfum við þann frambjóðanda sem er líklegastur til að valda því hlutverki sem stjórnarsrkáin ætlar honum. Það er líka réttur kjósenda skv. stjórnarskránni að fá að kjósa sér forseta. Þann rétt er heimskulegt af kjósendum að taka sem eitthvert grín og nota hann til að styðja við málefnalaus lýðskrumsframboð.

Persónudýrkunarfrasi 2. Ólafur stóð með þjóðinni í Iceasave, þess vegna eigum við að kjósa hann aftur núna.
Ólafur gerði fjölmargar gloríur og hefur vægast sagt verið mistækur og dýrkeyptur forseti fyrir þjóðina þegar allt er talið. Það er grunnhyggið fólk sem styður hann núna út á það að hann hafi einu sinni slampast á að gera rétt á 16 ára forsetaferli.

Persónudýrkunarfrasi 3. Þetta er kosningar milli Ólafs og Þóru.
Enn einn heimskulegi frasinn. Þetta eru nefnilega kosningar milli 8 frambjóðenda þar sem fólk ætti að vera að velja sér hæfasta einstaklinginn úr hópi frambjóðenda til að gegna forsetaembættinu. Í stað þess að líta til hæfileika og stefnumála gíra fjölmiðlar kosningarnar upp í eitthvað kapphlaup á milli þeirra frambjóðenda sem eru helst þóknanlegir stjórn og stjórnarandstöðu á Alþingi. Og villuráfandi þjóðin lætur teyma sig á asnaeyrum í þessu og gerir það sem DV og Mogginn segja í stað þess að meta sjálfstætt og rökrétt hvað frambjóðendur hafa fram að færa og hver sé vænlegastur út frá málefnum og eigin verðleikum.

Skv. stjórnarskránni getur forsetinn rofið þing. Það vantar alveg umræðu um hvort og hvernig hann ætti að nota það vald. Væri það þó þörf umræða.
Forsetinn getur líka lagt lagafrumvörp fyrir Alþingi. Það væri þarft að ræða eitthvað um þá heimild.

Ég mæli með að fólk skoði þennan vef www.forsetakosningar.is

	Forseti gagnrýnir fréttir RÚV
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er ágætt að borgaryfirvöld hafa áhuga á göngu og hjólaleiðum. En að sama skapi gamaldags að hanna hjólaleiðir þannig að þær líti vel út á korti og loftmyndum en komi almenningi að litlu gagni nema á stöku góðviðrisdögum.

Fyrir 160 milljónir í 700 metra styttingu væri miklu hagstæðara fyrir borgina að gefa þeim fáu sem nota þessa göngu og hjólastíga sem samgönguleið frítt í strætó.

Hitt er svo annað mál að með því að gera þessa stíga af viti mætti gera þá að alvöru samgönguleið. En til þess þarf að byggja yfir þá svo þeir geti keppt við einkabílinn um þægindi og önnur gæði sem samgöngur þurfa að hafa.
Það er synd að menn skuli enn vera að fara af stað með göngu og hjólastíga út frá því hvernig þeir líta út á loftmyndum í stað þess að líta fremur til þátta eins og notagildis og fjárhagslegrar hagkvæmni.

	Djarfar göngubrýr yfir Elliðaárósa
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt